89638

Błędy w aminoacylacji występuję rzadko, nie częściej niż jeden na 80 acylacji. Syntetaza posiada zdolność korygowania- przeprowadzania hydrolizy w przypadku błędu. Znane są przypadki, gdy syntetaza aminoacylo-tRNA przyłącza do tRNA nieprawidłowy aminokwas, który w kolejnej reakcji chemicznej może zostać przekształcony w aminokwas właściwy. Pierwszy raz tego typu reakcje odkryto u bakterii bacillus megaterium. Do tRNA przyłączany jest błędnie kwas glutaminowy, który jest następnie przekształcany w glutaminę w reakcji w reakcji transamidacji katalizowanej przez inny enzym. Ten sam proces jest wykorzystywany w podobny sposób przez inne bakterie i archeony (nie występuje u E.coli).

Oddziaływanie kodon-antykodon: przyłączenie tRNA do mRNA.

Specyficzność tRNA gwarantuje oddziaływanie między antykodonem w tRNA a kodonem w mRNA, który bierze udział w translacji, dlatego też synteza zachodzi zgodnie z zasadami kodu genetycznego. Proces rozpoznawania kodonu jest skomplikowany powodu dodatkowych możliwości wynikających z zasady tolerancji. Ponieważ antykodon znajdujący się w pętli cząsteczki tRNA, trójka nukleotydów jest lekko wygięta i dlatego nie może być na całej długości tak samo ułożona wzdłuż kodonu. W wyniku tego możliwe jest tworzenie zgodnie z zasadą tolerancji nietypowych par zasad miedzy trzecim nukleotydem kodonu i pierwszym nukleotydem antykodonu

Inicjacja translacji u bakterii.

1. Dwa wydarzenia PREINIGACYJNE poprzedzają właściwą inicjację :

a.    NAŁADOWANIE tRNA - 2 reakcje przeprowadzane przez syntetazy aminoacylo-tRNA (syntetazy - jest ich 20 różnych, po jednej na każdy aminokwas - katalizują obie reakcje i determinują ich specyficzność)

•    aktywacja aminokwasu przez energię pochodzącą z ATP z

utworzeniem aminoacylo-AMP i pirofosforanu

•    energia aminoacylo-AMP jest zużywana do przeniesienia

aminokwasu na tRNA, powstaje aminoacylo-tRNA

grupa formylowa do ifMet-tRNA,^,Me* jest dodawana po naładowaniu

b.    DYSOCJACJA RYBOSOMÓW (dysocjują po każdej

rundzie translacji, dysocjacja jest reakcją powolną w porównaniu do asocjacji) u E.coli dysocjacja wymaga IF-1 i IF-3 (Initiation Factor)

IF-1 promuje dysocjację

IF-3 wiąże się do uwolnionej podjedn. 30S i nie dopuszcza do reasocjacji z SOS (nie ma IF3w rybosomie 70S)