kratownicy. Wówczas w analizie wytężenia ustroju należy uwzględnić moment zginający Mx = Se. W przykładzie połączenia pokazanym na rys. 6.1 Od pojedyncze kątowniki krzyżulców są spawane do środnika teowego pasa. Powoduje to wytężenie teowego pasa momentem skręcającym Ms = V\e\ + Vieioraz zginającym w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny kratownicy.
Moment zginający Mx = Te powstający w węźle z nieosiowo połączonymi prętami (rys. 6.1 Ib, c) rozdziela się na wszystkie pręty zbiegające się w tym połączeniu, proporcjonalnie do sztywności EĄ/k tych elementów. Moment zginający A^/przypadający na pręt j wyznacza się ze wzoru
M,., - (6.1)
i-1 ^
gdzie:
J7t Jj — momenty bezwładności przekrojów prętów* w płaszczyźnie kratownicy,
— teoretyczne długości prętów, n — liczba prętów zbiegających się w węźle,
Mx — moment zginający w węźle od nieosiowego połączenia prętów Mx = Te..
Kierując się względami konstrukcyjno-technologicznymi. przyjmuje się zazwyczaj ciągłe pasy kratownic. Zmiana przekroju pasów na długości jest uzasadniona przy rozpiętości kratownic / > 30 m. Najczęściej na słupki i krzyżulce wiązanów stosuje się około 3-f4 asortymentów kształtowników. W związku z tym proces wymiarowania prętów wiązarów można ograniczyć do doboru kształtownika pręta najbardziej wytężonego w danej grupie (pasów, krzyżulców i słupków').