90839

wzrostem rozpiętości na ogół wymóg sztywności (ograniczenia ugięć) staje się ostrzejszy niż nośności przekrojów.

Wstępnie można przyjąć, że przy rozpiętościach do kilkunastu metrów można kierować się kryteriami wyboru materiałów konstrukcyjnych stosowanymi dla pomostów, natomiast przy większych rozpiętościach warto rozważyć przyjęcie materiałów o podwyższonej wytrzymałości Trzeba jednak pamiętać, że materiały te są dr oższe, a zatem nie zawsze zastosowanie materiałów o podwyższonej wytrzymałości będzie prowadziło do obniżenia kosztów budowy całego obiektu. Racjonalny dobór materiałów może prowadzić do ich zróżnicowania na długości przęseł, np do stosowania materiału o wyższej wytrzymałości (i ewentualnie mniejszej gęstości) w środkowej części przęseł (rys. 2.3). albo do zróżnicowania materiałów na poszczególne części składowe dźwigarów. Na przykład, w przypadku stalowych dźwigarów kratowych można stosować różne gatunki stali na pasy i na krzyżulce ściskane, a jeszcze inne na krzyżulce rozciągane.

Na rysunku 2.3a podano przykład mostu, w którym w części środkowej przęsła zastosowano beton lekki (klasy LC 60), a na pozostałej dlugoścr beton zwykły klasy (C 65), zaś rysunek 2.36 - przedstawia most, w którym w części środkowej zastosowano dźwigary stalowe, a na pozostałej długości - beton zwykły.

Materiały i wyroby wykorzystywane na wyposażenie mostów również są narażone na wpływ środowiska, częściowo bezpośrednio przenoszą obciążenia ruchome (nawierzclmie), a częściowo podlegają skutkom obciążeń ruchomych, które wymuszają określone drgama czy odkształcenia. A zatem przy doborze tycli materiałów również trzeba uwzględnić wymienione czynniki. Dodatkowo przy doborze wyrobów warto pamiętać, że elementy wyposażenia mogą być nar ażone na wandalizm i bezmyślność ludzką.

Niestety nie da się tak zoptymalizować doboru wszystkich materiałów i wyrobów do budowy mostów, aby ich trwałość była taka sama i odpowiadała przewidywanemu okresowi użytkowania obiektu. W [42] przyjęto, że stosując dostępne materiały i zapewniając podstawowy poziom utrzymania okres użytkow^?ania nie powinien być mniejszy np. od:

-    40 lat dla przepustów,

-150 lat dla podpór w nurtach rzek,

-    60 lat dla podpór wiaduktów i lekkich przyczółków,

-    100 lat dla konstrukcji łukowych i płytowych,

-    80 lat dla przęseł belkowych z pomostem masywnym,

-    60 lat dla przęseł belkowych z pomostem lekkim,

-    60 lat dla przęseł z betonu sprężonego.