93812

między zdarzeniami: następstwo czasowe, które odzwierciedla kolejność relacjonowanych przez narrację zdarzeń, związek przyczynowo-skutkowy, który ukazuje na przykład zależność postępowania bohaterów od tego, co zdarzyło się wcześniej.

Zdarzenia fabularne, z wyjątkiem zdarzeń epizodycznych i dygresyjnych, mają z reguły charakter celowościowy — teleologiczny. Zadanie zdarzeń epizodycznych polega w utworze na tym, że przedstawiają tło działań, stwarzają koloryt lokalny i historyczny świata przedstawionego.

W strukturze epickiej czynnikiem zasadniczym jest opowiadanie o tym, co się już skończyło dziać, co już było, zatem dominuje c za s przeszł y i trzeci a osob a czasownik a jako kategorie najwłaściwsze. Zdystansowanie się uczuciowe i czasowe narratora wobec zaszłości w świecie przedstawionym decyduje o precyzji i dyscyplinie narracji, a w każdym razie wymaga takiej konstrukcji językowej, która to gwarantuje. O ile w liryce podstawową formą wypowiedzi jest monolog, to w utworach epickich pojawiają się opis, opowiadanie oraz zasadniczo nieobecne w utworach lirycznych przywołania wypowiedzi bohaterów, przy czym przywołania te mogą mieć charakter dosłowny — mowa niezależna ; mogą być wkomponowane w wypowiedź narratora — mowa zależna , i mogą mieć charakter mieszany— mowa pozornie zależna .Na jakość środków językowo-stylistycznych utworu epickiego nie ma zasadniczego wpływu to, czy narrator należy do świata przedstawionego, czy nie należy, ponieważ o kształcie językowym decyduje sytuacja narracyjna i przedmiot opowiadania, wobec którego narrator zachowuje pozycję „na zewnątrz", dzięki czemu świat

przedstawiony ma charakter autonomiczny.