94319

60°. Kąt ten może wyjątkowo wynosić 45°, a nawet 30°, ale wtedy powstaje duża siła pozioma oddziałująca na element, który trzeba sprawdzić ze względu na to dodatkowe obciążenie. Zawiesia tego typu są przeważnie używane do montażu belek. Do montażu płyt stosuje się zawiesia czterolinowe (rys. 10.19). W tablicy 10.7 podano przykładowe średnice lin do stosowania w zawiesiach w określonej w tablicy sytuacji. Warunek zachowania odpowiedniego kąta wierzchołkowego między ciągami powoduje, że wysokość takiego zawiesia bywa znaczna; można ją zmniejszyć, stosując zawiesielinowo-belkowe, które po uzupełnieniu odpowiednimi akcesoriami daje się wykorzystać do zmontowama wszystkich elementów budynku (lys. 10.20). Nieco inną budowę mają tzw. zawiesia szpilkowe służące do podnoszenia elementów wyposażonych w zaczepy tulejowe (rys. 10.21). Takisposób łączenia zawiesia z elementem ma czasem zastosowanie przy montowaniu ram H. Rusztowania, pomosty i drabiny. Czynności takie jak odpinanie zawiesi od ustawionych i prowizorycznie zamocowanych elementów wysokich, a także wykonywanie złączy są związane z koniecznością umieszczenia robotnika nad poziomem montażu. Stosuje się do tego celu samostojące drabiny i pomosty (rys. 10.22). Przy znacznych wysokościach używa się rusztow^rań złożonych z typowych elementów (rys. 10.23). Niekiedy projektuje się specjalne rusztowania dostosowane do wznoszonego obiektu. Jeżeli pracownik w czasie robót przebywa na różnych wysokościach, stosu je się czasem meclianiczne pomosty robocze (rys. 10.24). Są również wykorzystywane wiszące pomosty robocze zakładane na elementy już zamontow^rane i trwale połączone z konstrukcją (lys. 10.25). W niektórych przypadkach mają zastosow^ranie samochodowe podnośniki teleskopowa (rys. 10.26).

Urządzenia do prowizorycznego zamocowania i rektyfikacji elementów. Wszystkie niestateczne elementy prefabrykowane (slupy, ramy, płyty ścienne i belki), których wysokość przekroju pięciokrotnie przekracza jego szerokość, trzeba prowizorycznie mocować w czasie montażu. Do tego celu służą:

—    odciągi,

—    rozpory montażowe,

—    łączniki imadlowe,

—    opaski centrujące i konduktoiy.

Rozpora montażowa wraz z współpracującymi z nią uchwytami dolnym i górnym to stosunkowo najczęściej używane urządzenie tego typu (rys. 10.27a). Każda rozpora składa się z dwóch odcinków rur metalowych nagwintowanych w jednym końcu, a w drugim zaopatrzonych w elementy kulowe dostosowane do połączenia z uchwytami. Części nagwintowane (jeden odcinek rury ma gwint lewy, a drugi prawy) są połączone również gwintowanym