9429
5201

136 LEON ZBYSZEWSKI

łowi coraz bardziej. W kręgach szyjnych kąt ten wynosi 125°, w części piersiowej kręgosłupa zmniejsza się aż do 75—76° (V o 1 k m a n n, patrz ryc. 63).

Podczas ruchu punkta przyczepienia się żeber do kręgosłupa nie mogą zmienić wzajemnego stosunku do siebie, czyli, żebro może się tylko obracać naokoło osi, przebiegającej przez te punkta przyczepienia. Ponieważ żebra ustawione są nieco skośnie tak, że odległość górnych brzegów każdej pary jest mniejsza niż dolnych, a nadto wskutek skośnego przebiegu osi obrotu, przeto żebra podczas podnoszenia się do góry oddalają się równocześnie od środkowej pła-

Ryc. 64.

Schemat pozornego wydłużania się żeber w kierunku poprzecznym.

szczyzny ciała. To rozchodzenie się żeber już wystarcza, że wymiar poprzeczny klatki piersiowej wzrasta.

Schemat łatwiej to nam objaśni (patrz ryc. 64). Linia OV przedstawia kręgosłup, zaś linie OA i OB jedną parę żeber. Przypuśćmy, że są one całkiem proste na przestrzeni od O miejsca przyczepienia do kręgosłupa do A i B punktów największego skrzywienia. Kierunek tych żeber, jak widać, tworzy z kręgosłupem kąt ostry otwarty na zewnątrz i ku dołowi, przekrój poprzeczny na wysokości tych żeber oznacza nam długość linii AB. Gdy żebra się podnoszą, kąt coraz bardziej się zwiększa, zaś punkta A i B zakreślają łuki, AA', BB' tak, że w tern ustawieniu żeber przekrój poprzeczny jest już A'B', który więc od poprzedniego przekroju AB powiększył się o dwukrotny odcinek m.

Tak samo i ruch obrotowy każdego żebra naokoło swojej osi podłużnej przyczynia się do wzrostu przekroju poprzecznego klatki