9429
7801

162 LEON ZBYSZEWSKI

Mimo, że skład krwi jest najgłówniejszą i pierwszą podnietą do utrzymania stanu czynnego ośrodków oddechowych, to jednak przebieg ruchów oddechowych ulegać może różnym wpływom przychodzącym drogą nerwów dośrodkowych, przede wszy stkiem zaś nerwów, których zakończenia znajdują się w płucach i drogach oddechowych. Już wyżej widzieliśmy, że po przerwaniu łączności między płucami a ośrodkami oddechowymi, czy to przecinając, czy lepiej znosząc przewodnictwo nerwów błędnych przez oziębienie,

Ryc. 76.

Krzywa oddychania u królika po przecięciu nerwów błędnych; a początek drażnienia nerwu błędnego.

Ryc. 77.

Krzywa oddychania u królika po przecięciu jednego nerwu błędnego. Przy a drażnienie końca dośrodkowego przeciętego nerwu.

ruchy oddechowe stają się wolniejsze i głębsze. Drażniąc koniec dośrodkowy nerwu błędnego, widzimy, że przy słabej podniecie prawie zawsze oddychanie przyspiesza się (p. ryc. 76 i 77), a przy silnych podnietach, przyśpieszenie zwykle staje się jeszcze szybsze a w końcu zatrzymuje się na szczycie wdechu (p. ryc. 78), gdy zaś zwierzę było znużone lub przedtem uśpione chloroformem, to na szczycie wydechu (p. ryc. 79).