94419

67 Etapy stosowania prawa:

1.    Ustalenie stanu faktycznego sprawy- ustalenie na podstawie zebranego materiału dowodowego i przyjęcia teorii dowodowej zespół faktów i powiązań między sobą. Zasadą jest, że każdy fakt, na który powołuję się strona powinien być udowodniony. Są jednak wyjątki od tej reguły:

a)    fakty znane powszechne

b)    fakty znane organowi orzekającemu

c)    fakty przyznane przez stronę przeciwną w postępowaniu cywilnym, jeżeli przyznanie takiej nie budzi wątpliwości sądu

d)    tzw. Domniemanie faktyczne - to rodzaj wnioskowania, na podstawie zaistnienia pewnych faktów o wystąpieniu innych faktów pozostających z tymi pierwszymi w związku logicznym

e)    tzw. Domniemanie prawne - polega na tym, że z faktem nieudowodnionym, lecz wysoce prawdopodobnym, prawo nakazuje wiązać określone skutki prawne

f)    fakty prawne urzędowo zaświadczone w dokumentach

2.    Ustalenie przepisów obowiązującego prawa w celu późniejszej rekonstrukcji norm prawnych, stanowiących podstawę rozstrzygnięcia w danej sprawie- powinno posiadać podstawę prawną. Podstawę prawną stanowią przepisy prawa na podstawie których dokonuję się później rekonstrukcji norm prawnych. Organ stosujący prawo powinien brać pod uwagę przepisy prawa polskiego oraz prawa międzynarodowego, a także wspólnotowego Unii Europejskiej. W niektórych przypadkach może dojść do kolizji treściowej aktu prawa polskiego i aktu prawa wspólnotowego. W takich przypadkach należy posłużyć się regułami wynikającymi z Konstytucji RP. Jeżeli znaczenie przepisów prawnych jest niejasne, należy dokonać ustalenia ich znaczenia w drodze wykładni prawa.

3.    Subsumcja - polega ona na zakwalifikowaniu danego stanu faktycznego sprawy indywidualnej do określonej kategorii faktów. Na etapie subsumcji organ stosujący prawo dokonuje takiego rozumowanie, które nazywa się sylogizmem prawniczym. Schemat takiego wnioskowania wygląda następująco:

a)    Przesłanka I - obowiązuje norma prawna generalna i abstrakcyjna, którą organ stosujący prawo ustalił

b)    Przesłanka II to ustalone cechy charakterystyczne danego stanu faktycznego w oparciu o cały materiał dowodowy w pierwszym etapie stosowania prawa

c)    Wniosek -ponieważ cechy indywidualnego stanu faktycznego mieszczą się w kategorii ogólnej stanów faktycznych, należy dyspozycję i sankcję normy prawnej odnieść do stanu faktycznego sprawy