94541

432. PORĘCZENIE.

Poręczenie (adpromissio) była to stypulacja zawarta pomiędzy wierzycielem a osoba tzrecią zawną poręczdelem( adpromissor) na której ta ostatnia przyjmowała odpowiedzialność za cudzy dług. Poręczenie w prawie rzymskim przyjęło trzy formy a były to sponsio dostępne wyłącznie dla rzymian, fideipromissio dostępne także dla obcokrajowców i fideiussio jako werbalne zabezpieczenie zobowiązania dostępne dla Rzymian i peregrynów a służące do zabezpieczeń wszelkich wierzytelności powstałych zgodnie z prawem.Poręczenie jako prawo akcesoryjne przenosiło na poręczyciela tyle zobowiązań ile posiadał dłużnik nie mógł odpowiadać za więcej. Wierzyciel miał prawo w przypadku nie zaspokojenia swoich roszczeń przez łuznika zaspokoić je od wierzyciela bez konieczności procesowania się z tym pierwszym.