94986

kategorii państw o umiarkowanym stopniu ubóstwa zaliczono te, w których przynajmniej 25% gospodarstw domowych żyje w stanie skrajnego bądź umiarkowanego ubóstwa czyli przynajmniej 2 dolary dziennego dochodu wg wskaźnika stosowanego przez Bank Światowy.

W 2010r. wg Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa głodowało 925 min ludzi z czego największa liczba głodujących zamieszkiwała Afrykę Subsaharyjską. W wielu państwach problem głodu zamiast się zmniejszać wzrasta, głównie jako skutek kryzysu z 2008r. I tak w 2010r. powyżej 30% ludności głodującej żyło w Czadzie, Sierra Leone, Etiopii, Demokratycznej Republice Konga i w wielu innych państwach znajdujących się w Afryce. Jednocześnie skrajna bieda zaczyna się maskować. 20 lat temu 93% ludzi najuboższych zamieszkiwało nisko dochodowe państwa podczas gdy na rok 2010 notowało się że H z nich żyło w krajach średnio dochodowych. Oszacowano również, że wskutek kryzysu w 2009r. przybyło 50 min ludzi egzystujących za mniej niż 1,25 doi. dziennie.

Głęboka bieda jest zjawiskiem charakterystycznym i ograniczonym do „Południa”, ale występuje także w społeczeństwach państw bogatej „Północy”. Oficjalny odsetek ludzi ubogich w USA wynosi 10%, w UE 15% ludności a w Wielkiej Brytanii jest to ponad 1/5 ludności w tym więcej niż Va dzieci. Porównując w 1979r. była to 1/7 dzieci jak i dorosłych. Bieda wypacza i ogranicza życie milionów ludzi, a jej utrzymywanie się kompromituje tych pośród „nie - biednych”, którzy godzą się na jej istnienie a także przyczyniają się do jej trwania.

3. Przyczyny

Przyczyn ubóstwa jest wiele. Jednak najważniejszą z nich jest bezrobocie i rosnąca jego trwałość. Np. w Polsce w ostatnich latach stopa bezrobocia wahała się od 15 do 20%, zaś 55% osób spośród grupy bezrobotnych zostało dotkniętych trwałym bezrobociem. Jednocześnie zmiany w przepisach prawnych utrudniają uzyskanie statusu bezrobotnego i zmniejszają możliwości uzyskania zasiłku. Bezrobocie jest namacalnym, potwierdzonym społecznie znakiem malej wartości człowieka a także wyrazem jego degradacji społecznej. W ten sposób godzi w jego godność. Niemożność zdobycia pracy albo jej utrata sprawia, że ludzie są sfrustrowani, mają poczucie życiowego zawodu a to w konsekwencji jest przyczyną licznych uprzedzeń, niechęci do istniejącego ładu społecznego i nienawiści klasowych Jest przyczyną również antyspołecznych postaw, przestępczości, prostytucji czy narkomanii. Chroniczne bezrobocie stało się zalążkiem cyklu ubóstwa jak również przyczyną kształtowania się nowej grupy tzw. underclass. Grupa ta jest umieszczona poza rynkiem pracy. Nie bierze również udziału w publicznym życiu a dochody członków tej grupy nie są większe niż 1/3 średnich dochodów przypadających na osobę. Underclass charakteryzuje się dziedzicznością i trwałością przynależności. Aspiracje tej grupy nie wykraczają poza horyzont bezpiecznego życia. Wśród członków underclass mamy do czynienia z bierną adaptacją i socjalizacją do biedy, poczuciem bezsilności i świadomością wyłączenia się ze „świata równych”.

Masowe ubóstwo najczęściej tłumaczy się, że społeczeństwo, żyjące w danym państwie jest „biedne z natury”. To stwierdzenie odnosi się do jego „wyposażenia” fizycznego a mianowicie do tego, że np. w danym państwie gleba jest skalista, jałowa bądź, że jest jej za mało; mało jest również mineralnych złóż. Efektem zmagania się społeczeństwa z takim opornym środowiskiem jest bieda.

Do kolejnych przyczyn można zaliczyć także system gospodarczy i sposób rządzenia. Bardzo często system gospodarczy nie uwzględniający konkurencji i wolnego rynku sprawia, że ludzie niekiedy są wyzyskiwani, to co wyprodukują, wartość dodana, jest zawłaszczana przez kapitalistów. W takich systemach gospodarczych, gdzie ludzie nie mogą liczyć na poprawę swego losu wydajność pracy pozostaje bardzo niska. Nieudolne, niekonsekwentne,