95053

•    Karta NZ i MTK posługują się definicją agresji z 1974r., która nie spełnia warunków formalno- prawnych określania czynu karalnego, więc jest słabą podstawą procedowania zgodnie ze statutem MTK

•    względy proceduralne: to RB wszczyna postępowanie przed MTK i zawiesza postępowanie kamę; RB ma monopol na identyfikowanie agresji i innych naruszeń i użycie siły, ta identyfikacja ma charakter polityczny- jest duży margines swobody, co uznać za naruszenie a czego nie

Inne możliwości identyfikacji agresji

•    MTK- dylematy czy sami sędziowie mogą orzec

•    procedura „uniting for peace” z 1950r.- rezolucja, w myśl której identyfikować agresję może również ZO ONZ <kompetencję tę przejmuje gdy ma miejsce paraliż RB, wtedy gdy sprawa nie zostanie wniesiona na forum ONZ; w ciągu 24h zwołuje się nadzwyczajne posiedzenie ZO na wniosek 9 państw z RB lub większości członków ONZ; przyjęcie decyzji w sprawie zastosowania zbiorowych środków przymusu następuje większością 2/3 głosów> Zarządzanie tych środków podważa zasadę systemu bezpieczeństwa zbiorowego, ponieważ zawsze decyduje jakaś większość.

•    Orzeczenia MTS- ogromną rolę w tym kontekście ma kodyfikacja prawa o odpowiedzialności międzynarodowej państw

Trzy kontrowersje związane z legalnym użyciem siły ^w s.iil;

•    użycie siły mimo braku zgody RB, np. interwencja w Iraku w 2003r.

•    Na gruncie rozdz. 8 Karty NZ możliwe są porozumienia lub organizacje regionalne mogące stosować środki przymusu pod kierownictwem RB- decentralizacja zasad użycia siły. Powstają wątpliwości, bo Karta NZ nie definiuje tych organizacji. Intuicyjnie można przyjąć, że ich kompetencje w zakresie pokoju i bezpieczeństwa powinny pokrywać się z występującymi w ONZ (OJA/UA, OBWE, LPA, OPA). Dużo organizacji nie odwołuje się do wspomnianego artykułu, więc nie można ich kontrolować w tym zakresie. Generalnie przyjmuje się, że działalność organizacji regionalnych w tej kwestii jest legalna, gdy RB wyrazi zgodę. NATO interweniowało w Bośni po autoryzacji przez ONZ. Autoryzacja po fakcie (2 lata później) miała miejsce np. w przypadku organizacji ECOWAS, która interweniowała w Liberii w 1990r. Są możliwe działania niewymagające autoryzacji w przypadku interwencji humanitarnych, gdy: wystąpiły masowe pogwałcenia praw człowieka, wyczerpane zostały wszelkie procedury pokojowe, RB jest niezdolna lub niechętna do działania, państwo/ rząd, w którym ma być interwencja jest niezdolne/y do działania, interwencja jest podjęta na podstawie rozdz. 5 Karty, proporcjonalność działań i ograniczoność celów, podstawa jest Powszechna Deklaracja Praw Człowieka.

•    Wątpliwości budzi kwestia, czy aby uznać organizację potrzebny jest statut, czy wystarczająca jest Koalicja Dobrej Woli. Dominuje pogląd, że działania mogą być uznane za legalne, tzn. objęte rozdz. 8 Karty NZ, jeśli: 1. podejmowane są przez państwa współpracujące ze sobą wcześniej przez jakiś czas- nie jest to decyzja koniunktirralna, 2. podejmowane są w ramach tego samego regionu geograficznego, 3. działania poparte pozytywnym testem stanowiska- zbadanie głosowań na foritm ONZ. Przykładem jest Pustynna Burza- koalicja 28 państw pod przywództwem USA, autoryzowana przez ONZ.