Zagadnienie wolności gospodarczej w podstawowym zamyśle jest to wolność obywateli danego państwa do podejmowania, organizowania (forma organizacyjno-prawna) i prowadzenia działalności gospodarczej.
Ustawa ta jest określana mianem „Ustawy Wilczka” (od nazwiska jednego z autorów). W polskim ustawodawstwie była ona najbardziej pro-przedsiębiorcza gdyż w myśl tej ustawy „Art. 1. Podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej jest wolne i dozwolone na równych prawach z zachowaniem warunków określonych ptzepisami prawa.” a tym samym w najmniejszym możliwym stopniu ograniczała wolność gospodarczą.
Podmiot gospodarczy mógł na zasadzie dobrowolności zrzeszać się w organizacjach podmiotów gospodarczych (regulowane innymi ustawami). Niezależnie od typu własności przedsiębiorstwa na równych prawach podlegały obciążeniom publicznoprawnym oraz miały taki sam dostęp do kredytów i zaopatrzenia.
Część działalności gospodarczych nie wymaga wpisu do ewidencji jak np. wytwaizanie przedmiotów użytku osobistego, naprawy i konserwacje przedmiotów użytku osobistego itd.
Dodatkowo nie trzeba ewidencjonować działalności w rolnictwie lub takich które w rozumieniu ustawy wymagają koncesji np. wydobycie kopalin, przetwórstwa i obroni metalami szlachetnymi, handel bronią i amunicją. Koncesje wydawało się na czas nieokreślony chyba że chciał tego podmiot lub wymagało tego np. bezpieczelistwo państwa.
Mówiąc krótko była to ustawa która dawała ogrom możliwości, była bardzo liberalna i w stosunkowo minimalnym stopniu regulowała a tym samym ograniczała wolność gospodarczą.