96420

Wilgotność przy której ubijając grant uzyskuje się maksymalną wartość p_{d nm} nazywa się wilgotnością optymalna w_op,.

Cechą charakterystyczną krzywych zagęszczalności jest to, że dla tego samego grantu krzywe zagęszczalności dla wyższych energii ubijania układają się na wykresie wyżej, przy czym przy wzroście pd _nl,_tv maleją wartości wilgotności optymalnych Oprócz tego prawe galezie krzywych zagęszczalności przebiegają prawie równolegle do krzywej maksymalnego zagęszczenia. Krzywa maksymalnego zagęszczenia wyznacza się obliczeniowo przy założeniu, że grunt ma pory całkowicie wypełnione wodą; w takim przypadku im większa wilgotność w tym mniejsza jest wartoścpd. W praktyce, ani w labolatorium. ani na budowie nie udaje się przy ubijaniu pozbyć powietrza z porów grantu i dlatego uzyskiwane wartości Pdmax^są zawsze mniejsze od teoretycznych p_d

Zależność p_d od wilgotności w i objętości porów z powietrzem rt_a oraz gęstości właściwej gruntu p_s można ustalić ze wzora:

V=V_s+V_w+V_a gdzie:

V- objętość całkowita gruntu

V,- objętość szkieletu

V„ - objętość wody

V_a- objętość powietrza

Dzieląc prze V otrzymujemy: l=ns+n„+n_a

Objętość szkieletu \\=—

A

K = ^ —

p_w 100

zatem:    gdy n_a=0

i = £l ₊ £l.^L ₊ „

A A 100    ‘    100 -Ą - A

100(1 - n )/> • p_w ^d    100 • p_w + w * p_k

^Pd~ mp_w-w-p,

Na każdym wykresie zagęszczalności gnmtu, oprócz krzywych zagęszczalności dla różnych energii ubijania E„ zaleca się nanosić krzywe pd=f(w,p_s,n_a)przy n_a=0. n_a= 5 % i n_a=10%.Umożliwiają one analizę prawidłowości przeprowadzonych badań (np. wyjście krzywej zagęszczalnośct poza krzywa na=0 wskazuje na popełnienie bledtt w czasie badania). Energię zagęszczenia E, wyznacza się z energii kinetycznej zirżytej na zagęszczenie jednostki objętości gruntu

Na zagęszczenie grantu o objętości V potrzeba N uderzeń bijaka o masie m opadającego z wysokości H

Energia kinetyczna ciała swobodnie opadającego jest równa energii potencjalnej:

E_k=E_pmgH

. _{r r} N    N

wiec E.-E. — = męW —

‘ V    V

Dla tego samego grantu otrzymać można różne krzywe zgęszczalności nie tylko przy zmianie energii ubijania, ale przy zmiennej wartości tzw. Jednostkowego impulsu uderzenia I (na jednostkę objętości)

Jednostkowy impuls uderzenia I wyznacza się z ilości ruchu dla N uderzeń bijaka (o masie m) zużytych na zagęszczenie gnmtu o objętości V: