97494

przywódcami państw komunistycznych w początkach listopada podjęto decyzję o interwencji. Na Węgrzech, z inicjatywy ambasadora ZSRR Jurija Andropowa, 1 listopada część członków nowej partii socjalistycznej z Janosem Kadarem na czele dokonała secesji, tworząc Węgierskie Rewolucyjne Centrum - powołanie Węgierskiego Rewolucyjnego Rządu Rnbotniczo-Chłopskiego. Nielegalny rząd Kadara zwrócił się do Moskwy z prośbą o interwencję. 4 listopada na Węgry ruszyły wojska radzieckie. W wyniku zaciętych walk do 11 listopada zginęło wielu uczestników zajść, Nagy schronił się w ambasadzie jugosłowiańskiej, a kardynał Midszenty w ambasadzie USA. Ponad 200 tys. Węgrów udało się na emigrację.

Po zdławieniu rewolucji rozpoczęły się procesy polityczne i zwalczanie „kontrrewolucji". W związku z pojawieniem się na forum międzynarodowym kryzysu sueskiego i wojny arabsko-izraelskiej państwa zachodnie nie interweniowały, a naciski międzynarodowe nie odniosły żadnego skutku. Interwencja radziecka zniechęciła do Moskwy wielu przywódców komunistycznych i stała się pośrednią przyczyną rozłamów w ruchu komunistycznym w świecie. Na Węgrzech rozpoczęły się prawie dyktatorskie rządy Janosa Kadara i jego ekipy.

„PRASKA WIOSNA" 1968

Czechosłowacka Republika Socjalistyczna (od 1960 r.) była państwem z monopartyjnym systemem politycznym, znacjonalizowanym przemysłem, centralnie sterowaną gospodarką i skolektywizowanym rolnictwem. Od 1963 r. zaczęto nieco łagodzić system represji, szczególnie reformy systemowe z 1967 r. dawały nadzieję na trwałe zmiany. Doszło do zaktywizowania wielu środowisk i powstania opozycji. Złagodzono cenzurę, zaczęto się domagać zmiany konstytucji, mając poparcie Zachodu. W styczniu 1968 r. I sekretarzem Komunistycznej Partii Czechosłowacji został Aleksander Dubczek - zwolennik budowania