97548

wykłady z literatury i języka polskiego i związał się z masonerią, wykorzystując tę organizację jako środek oddziaływujący w interesie Polski. W czasie wojny jednym z jego zadań było przekonanie Brytyjczyków, że akcja wojska Piłsudskiego nie jest skierowana przeciwko mocarstwom koalicji, a wyłącznie przeciw Rosji. Był dyplomatą akredytowanym w Szwajcarii, Grecji, Włoszech. Po przewrocie majowym objął tekę ministra spraw zagranicznych. Osiągał sukcesy na forum Ligi Narodów. Od 1928 roku do 1935 piastował mandat senatora. Następnie został prezesem Rady Naczelnej Banku Handlowego w Warszawie, który we wrześniu 1939 roku ewakuował do Francji. Po objęciu urzędu (VI. 1947 r.) prezydenta na emigracji powołał na premiera gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego. Po zakończeniu 7-letniej kadencji, przedłużył kadencję na czas nieokreślony. Jego zwolennikiem był Cat-Mackiewicz, który objął po gen. Borze-Komorowskim urząd premiera, natomiast gen. Anders wypowiedział mu posłuszeństwo. Przed śmiercią w kwietniu 1972 roku wyznaczył na swego następcę Stanisława Ostrowskiego.

Stanisław Ostrowski - Urodził się 29 października 1892 roku we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum i w roku 1919 wydział lekarski Uniwersytetu Jana Kazimierza. Od 1912 roku należał do zakonspirowanej Organizacji Młodzieży Narodowej. Był członkiem Związku Strzeleckiego, w którym ukończył szkołę podoficerską i oficerską. W czasie wojny znalazł się w I Brygadzie Legionów, a następnie w Departamencie Wojskowym Naczelnego Komitetu Narodowego. Służył w armii austriackiej (w roku 1918 uczestniczył w obronie Lwowa), a potem w wojsku polskim jako kapitan-lekarz do 1922 roku. Po wojnie był docentem Uniwersytetu Jana Kazimierza, a od 1934 roku wiceprezydentem, a następnie prezydentem Lwowa. Więziony przez NKWD we Lwowie i Moskwie, skazany na 8 lat obozu na Syberii i w Mongolii. Jako żołnierz 2 Korpusu gen. Andersa uczestniczył w kampanii włoskiej. Po wojnie lekarz i profesor medycyny. 9 kwietnia 1972 roku zaprzysiężony jako prezydent, ustąpił po