97688

III.    rozszerzanie - podczas szczytu państw Wspólnot Europejskich w Fontainebleau, który odbyt się w dniach 25-26 czerwca 1984 roku, zapadły rozstrzygnięcia dotyczące kolejnego rozszerzania zasięgu Wspólnot na południe. 12 maja 1985 roku podpisany został (a wszedł w życie 1 stycznia 1986 roku) układ w sprawie przystąpienia do nich Hiszpanii i Portugalii. Było to tzw. drugie rozszerzanie południowe, które przesunęło punkt ciężkości Wspólnot ku basenowi Morza Śródziemnego.

IV.    rozszerzanie - w lutym 1993 roku rozpoczęto negocjacje na temat przyjęcia do Wspólnot Europejskich Austrii, Szwecji, Finlandii, miesiąc później również Norwegii. Rozmowy te zakończyły się w maju 1994 roku, po czym w czerwcu Parlament Europejski zaakceptował układy o członkostwie w UE Austrii, Szwecji, Finlandii i Norwegii. Układ podpisano 24 czerwca 1994 roku. W listopadzie 1994 roku po kolejnym referendum w Norwegii, w którym obywatele tego kraju opowiedzieli się przeciwko przystąpieniu do Unii, Norwegia zrezygnowała z członkostwa. Układ w sprawie przystąpienia do UE Austrii, Szwecji i Finlandii wszedł w życie 1 stycznia 1995 roku. Było to tzw. drugie rozszerzanie północno-centralne.

Nieco wcześniej - 3 października 1990 roku- wraz ze zjednoczeniem Niemiec pięć tzw. nowych krajów związkowych, tworzących dawną NRD, włączonych zostało do Wspólnot Europejskich. Faktu tego nie uwzględniono wówczas w składzie poszczególnych delegacji Niemiec do instytucji Wspólnot Europejskich. Jedynie 18 wschodnioniemieckich deputowanych włączono do Parlamentu Europejskiego jako obserwatorów bez prawa głosu. Rozszerzenie o byłą NRD powiększyło zasięg terytorialny Wspólnot, ale nie zwiększyło liczby państw członkowskich, dlatego określane jest jako niepełne.

W grudniu 1997 roku szefowie państw i rządów UE podczas szczytu Rady Europejskiej w Luksemburgu zaprosili Polskę, Czechy, Węgry,