92973

16.    Wykaz parć i odporów wykonujemy tak jak gdyby płyta była ciągła i sięgała do powierzchni terenu.

17.    W obliczeniach odporów pomijamy je.

18.    Wyznacza się położenia przyłożenia wypadkowej.

Pa= pg-H-Ka-2-c-JE

11. Parcie czynne oblicza się ze wzoru 12. Parcie bierne oblicza się ze wzoru

Pb = p -g-H-Kb + 2‘C-jKb

K = tg²(4S+Z)

Obliczenia wykonuje się dla obciążeń charakterystycznych i charakterystycznych parametrów geotechnicznych. Dla gruntów pod wodą należy uwzględnić w obliczeniach parć i odporów ciężar gruntu z uwagi na wypór y'

Hydrostatyczne parcie wody należy uwzględnić w obliczeniach parć wypadkowych

Przy gruntach uwarstwionych z wodą gruntową, położenie punktu zerowych parć wypadkowych wyznacza się z wykresu parć wypadkowych.

Ścianki pracujące jako wspornik utwierdzony w gruncie projektuje się przy niedużych głębokościach wykopu. Obliczanie polega na wyznaczeniu potrzebnej do utwierdzenia głębokości wbicia ścianki oraz największego momentu zginającego e celu zwymiarowania przekroju. Linia ugięcia ścianki pod wpływem parcia gruntu - jej fale zanikają w głąb gruntu. Ugięcia to wywołuje odpór gruntu, będący funkcją głębokości i przesunięcia poziomego ścianki. Aby ścianka pozostawała w równowadze spełnione muszą być warunki równowagi sił poziomych i momentów.

Metody przybliżone obliczania ścianek szczelnych polegają na zmianie krzywoliniowego rozkładu odporu gruntu na rozkłady liniowe odpowiadające wykresom odporu max. Metoda Bluma na założeniu, że w gruncie przed ścianką (poniżej dna wykopu) występuje działający aż od spodu ścianki odpór max., który wyznacza się w zwykły sposób, odejmując od niego od razu przeciwnie skierowane parcie czynne.

Powierzchnie wykresu wypadkowego obciążenia działającego na ściankę będącą sumą wykresów -prawostronnego parcia czynnego i lewostronnego parcia biernego, podzielono na paski o wysokości