1687289552

118 Polowanie.

ciu metrów, i kiedy miałem już przyłożyć karabin do ramienia, antylopa nieoczekiwanie skręciła ostro na prawo, za chwilę jeszcze raz na prawo i pobiegła dalej w odwrotnym kierunku. Zatoczyliśmy wielki łuk i pośpieszyliśmy za uciekinierką, która przez swój manewr zyskała z pół kilometra odległości od nas. Lecz po paru minutach miałem ją znów^T na strzale. Postanowiłem dłużej nie czekać i wziąłem ją na muszkę.

W momencie, gdy antylopa zrobiła wielki skok w^r lewą stronę, tak że widoczny był kawałek lewego jej boku, umieściłem muszkę karabinu przed lewą tylną nogą zwierzęcia i nacisnąłem cyngiel. Strzelałem dymnym prochem, więc obłok zasłonił mi antylopę. Da Silva skręcił raptownie na prawo, puszczając jednocześnie hamulce w ruch.

Dostała

krzyknął radośnie.

.Wyskoczyliśmy z samochodu i podbiegliśmy do zdobyczy. Antylopa nie żyła już. Leżała z otwarłem i oczami, wyciągnąwszy swe cienkie, delikatne nóżki.

Świetny strzał

mówił da Silva, oglądając

ranę. Strzał prawie ztyłu, lecz kula przeszła naukos i przebiła serce. No, tak to rozumiem.

Murzyni też oglądali moją zdobycz z zainteresowaniem. Ułożyli ją w samochodzie.

rzekł gospodarz

Teraz pokażę panu coś

czego pan napewno jeszcze nie widział.

Rzekł parę słów do murzynów w narzeczu, którego nie znałem. Momentalnie dwóch murzynów stanęło na stopniach obu stron kabiny, w której siedzieliśmy.

— Niech pan położy karabin — zwrócił się do

v