1687289615

Lobito. 41

dobrze

nów w latach 1902 i 1914

i nie zapomnij, nigdy, ile krwi murzyńskiej przelało się przy poskromieniu

tych powstań przez „białych”.

Zajrzałem do kilku lepianek. Pośrodku rozpalone ognisko, nad którem gotuje się w kociołku jakaś skromna strawa, na ścianach porozwieszane prymitywne narzędzia i naczynia kuchenne, w kątach rozłożone trzcinowe maty do spania. I nic więcej. Mężczyźni przy spotkaniu uchylają kapeluszy, kobiety patrzą z zaciekawieniem, małe zaś nagie murzyniątka w najwyższem przerażeniu uciekają i chowają się za dornki. To, co opisuję, dotyczy, oczywiście, murzynów,

zamieszkałych wpobliżu miast i noszących na sobie

^

TV

łem

* T-    W    V    r/ V J    '

dorośli murzyni, kobiety i mężczyźni, porzucali na szosie swoje bagaże i uciekali w las, lub chowali się w krzakach, czy w wysokiej trawie.

też wielka różnica w ubiorze murzynów z miast i z głębi kolonji. Mieszkańcy miast lub wsi podmiejskich noszą już dziś spodnie, koszule lub kamizelki, a niektórzy nawet skarpetki i buty. Kobiety

*    •    *    t

odzeniem

* r

zawijają się w kilkanaście metrów jaskrawej tkaniny, tworzącej charakterystyczną i nawet piękną szatę. Murzynki zaś i murzyni z mato (z głębi kraju) zadowalają się przeważnie niewielkim skrawkiem ma-terji, zawieszonym na kawałku sznurka przeciągniętego naokoło pasa. Murzyni łatwo i chętnie przyswajają sobie kulturę europejską. Są z natury zdolni, spostrzegawczy i pojętni. Pracować nie lubią, lecz gdy zachęcić ich lepszem wym