3389187287

zorientować sie, czego dany kraj potrzebował, czego sie obawiał, kogo uważał za wroga.

Informacje te zdobywano dzialajac na miejscu. Chodziło o to, aby opierając sie na poznanej sytuacji nawiazac mocne kontakty, a następnie uzmysłowić ludziom, ze zależnie od ich potrzeb Izrael może zaopatrywać dane rządy w bron i organizować dla nich szkolenia. Z chwila, gdy przywódcajakicgos kraju dal sie znecic bronią, człowiek Mosadu oświadczał mu w końcu tego etapu, ze musi również kupie na przykład trochę maszyn rolniczych. W ten sposób przywódca kraju dochodził do sytuacji, w której musiał stwierdzić, ze dalsze rozszerzanie kontaktu z Izraelem wymaga nawiazania pełnych stosunków dyplomatycznych. Był to wiec sposób tworzenia tych stosunków "tylnymi drzwiami", bowiem najczęściej transakcje bronią były tak dochodowe, ze łącznik nie musiał zadawać sobie trudu załatwiania niczego wiecej.

Inaczej było, na przykład, w Sri Lance. Kontakty nawiazał Amy Yaar. Zwiazal kraj wojskowo, dostarczając mu podstawowego wyposażenia, łącznie z kutrami torpedowymi dla przybrzeżnej służby patrolowej. Jednocześnie Yaar i jego ludzie dostarczali walczącym Tamilom wyposażenia do zwalczania takich kutrów, w toku tych walk z silami rządowymi Sri Lanki. (Izraelczycy szkolili również elitarne oddziały obu stron). Przy czym oczywiście żadna ze stron nie wiedziała o sobie. Ponadto Izraelczycy pomagali Sri Lance wyłudzać od Banku Światowego i innych inwestorów miliony dolarów na zapłacenie za bron, która jej dostarczali.

Rząd Sri Lanki niepokoił sie wrzeniem wśród chłopów ( kraj miał długa historie trudności gospodarczych (i chciał czesc ludności miejskiej przesiedlić z jednego krańca wyspy w drugi (oczywiście było to spowodowane przez doradców Mosadu, celem rozproszenia zzytych ze sobą i związanych kulturowo i patriotycznie grup społecznych, które były powodem tworzenia partyzantki). Potrzebował jednak do tego jakiegoś wiarygodnego powodu. Tu wlaczyl sie Amy Yaar. Wymyślił wielki "plan Mahaweli" ( koncepcje olbrzymich robót inżynieryjnych dla odwrócenia naturalnego biegu rzeki Mahaweli, aby osuszyć czesc terenów kraju. Twierdził, ze pozwoli to podwoić zasoby energii elektrycznej dostarczanej przez elektrownie wodne i udostępni 750 tysięcy akrów (300 tysięcy ha.) nowo nawodnionej ziemi. Bank Światowy, Szwecja, Kanada, Japonia, Niemcy, EWG i Stany Zjednoczone zainwestowały w ten projekt 2,5 miliarda dolarów.

Od początku byl to projekt przesadnie ambitny. A co najważniejsze, ze podjęty w innym celu. Początkowo plan opiewał na 30 lat. Został nagle przyspieszony w

1977 roku, gdy prezydent Sri Lanki, Junius Jayawardene, doszedł do wniosku, ze przy niewielkiej pomocy Mosadu przedsiewziecie to mogło stać sie dla niego niezmiernie ważne.

Aby rzekomo przekonać inwestorów (który ch elity i tak wiedziały w czym partycypują), ze projekt jest wykonalny i posłuży jednocześnie za dogodny pretekst dla przeniesienia chłopów z ich ziemi, Mosad zlecił dwóm uczonym izraelskim (ekonomiście z uniwersytetu w Jerozolimie i profesorowi specjalizującemu sie w problematyce rolnej (napisanie naukowych opracowań podkreślających jego "doniosłość" i określających koszty. Wielka izraelska firma budowlana Soleh Bonah otrzymała duży kontrakt na udział w budowie.

Co pewien czas przedstawiciele inwestorów? udawali sie do Sri Lanki dla przeprowadzenia kontroli na miejscu. Nauczono jednak tamtejszych ludzi, jak oszukiwać tych inspektorów (ci inspektorzy rzeczywiście nie byli wtajemniczeni w sedno sprawy, wierząc, ze rzeczywiście inwestycja taka ma miejsce) wozac ich okrężnymi trasami (co łatwo było wyjaśnić względami bezpieczeństwa (i przywożąc z powrotem zawsze w to samo miejsce, gdzie właśnie dla tego celu rzeczywiście prowadzono jakieś niewielkie prace budowlane.

Później, gdy pracowałem w wywiadzie Yaara, w kwaterze głównej Mosadu, zlecono mi towarzyszenie synowej Jayawardene (imieniem Penny (która zlozyla "potajemnie" wizytę w Izraelu. Znała mnie jako "Simona".

Prowadziliśmy ja wszędzie, gdzie chciała. Rozmawialiśmy ogólnikami. Ale ona koniecznie chciała opowiadać mi o tej budowie i jak przy pomocy przeznaczonych na nia pieniędzy finansowano wyposażenie dla armii. Skarżyła sie, ze budowa nie posuwa sie dosyć sprawnie. (Ironia sytuacji polegała na tym, ze budowa została przecież wymyślona tylko po to, aby otrzymać od Banku Światowego pieniądze na zapłacenie za bron. (

Szkolenie Hindusów

Obok głównej kwatery Mosadu stoi dom pod nazwa Asia Building. Należy on do zamożnego przemysłowca izraelskiego (Saula Eisenbcrga. który miał silne powiązania z Dalekim Wschodem i dlatego "utrzymywał dla Mosadu kontakty z Chinami". Eisenberg i jego ludzie handlowali bronią z różnymi partnerami.

Sprzedawali także zdobyta na Syryjczykach i Egipcjanach bron. Gdy wyprzedano pistolety maszynowe AK-47, Izrael zaczai produkować własna bron tego typu, bedaca czymś pośrednim miedzy AK-