3784494578

3.3 Proces ^lokalizacyjny

Jest to jedno z ważniejszych ramowych pojęć niniejszej diagnozy. Efekty glokalizacji można je dostrzec w różnych przekrojach danych, od demografii aż po krążenie idei. Zarazem jest to jedno z najciekawszych zjawisk kultury współczesnej w ogóle. Łączy ono różnorodne procesy, zjawiska i trendy w nowe i czasem zaskakujące jakości. Przede wszystkim, jak uważa wielu badaczy kultury, modele opisujące wpływy i przepływy idei i dóbr pomiędzy centrum i peryferiami czy też centrum a prowincją są dziś dosyć anachroniczne. Przepływy i wpływy oddziałują dzisiaj z poziomu globalnego na lokalny, ale również odwrotnie. Oznacza to, że pewne zjawiska lokalne mają szansę - co prawda zwykle na krótki czas - przyciągnąć uwagę globalnej publiczności. Badania przeprowadzone na użytek niniejszej diagnozy pokazały interesujące szczegóły procesu glokalizacyjnego, jaki zachodzi współcześnie na Warmii i Mazurach.

3.4 Uczestnicy kultury i praktyki kulturalne

Istotną cechą naszej propozycji teoretycznej jest wpisanie w nią idei podmiotowości wszystkich uczestników kultur). Koncepcja żywej kultury umożliwia odcięcie się od anachronicznych i niezbyt poprawnych intelektualnie teorii i pojęć, takich, jak koncept biernego odbioru kultury. Odbieranie kultury jest czynnością, a więc nie z definicji nie może być bierne.

Zamiast takich niewydarzonych, chociaż długo funkcjonujących w nauce i dyskursie publicznym pojęć, dla prawidłowego zdiagnozowania uczestników i uczestnictwa w kulturze potrzebne było inne pojęcie, które ma tę dodatkową zaletę, że nie kojarzy się z tradycyjnymi ujęciami omawianej problematyki.

Definicja: praktyki kulturalne to uporządkowane (czyli uwzorowane) ludzkie zachowania, tworzące całości o charakterze autotelicznym (cenione same w sobie, jak na przykład zabawa) lub instrumentalnym (cenione jako środki do osiągania innych celów, jak na przykład praca). Wewnętrznie i zewnętrznie porządkują je wzorce kulturowe, czyli uporządkowane we względnie stały sposób wartości i znaczenia, wyrażone w postaci norm powinnościowych, nakazów i zakazów. Praktyki te można podzielić na:

19