3784496620

pomiar gruntów oraz wytyczanie powierzchni miast. Po pewnym czasie żerdnikow zastąpili podkomorzy - byli oni zastępcami wojewodów, do ich zadań należało zarządzanie dobrami królewskimi i kontrolowanie ich. Podkomorzy mieli bardzo ważną funkcję - rozstrzygali spory graniczne. Pod koniec XIII wieku zostało utworzone bardzo prestiżowe stanowisko podkomorzego ziemskiego, który rozstrzygał spory graniczne oraz szacował wartości nieruchomości i klasyfikację gruntów. W połowie XVI wieku wprowadzono jednolitą miarę powierzchni - włókę, był to efekt przeprowadzonej reformy rolnej zwanej włóczną. W tym samym czasie zorganizowano przebudowę starych wsi oraz założono nowe uwzględniając trójpolówkę czyli sposób uprawy roli polegający na podzieleniu pola na trzy części. Pomiary wykonywali będący na usługach króla miemicy. Po reformie miemicy zdobyli na tyle duże zaufanie społeczne, że zadomowili się na dobre w społeczeństwie - zasilili podkomorzych i znaleźli zatrudnienie w latyfundiach. Z końcem XVI wieku plany zyskały na precyzji, co był wynikiem rozwoju szkolnictwa. Olbrzymie znaczenie miał również fakt, że powstawały pierwsze geodezyjne podręczniki - jak na przykład "Geometria, To jest Miemicka Nauka, po Polsku krótko napisana z Greckich i z Łacińskich ksiąg" autorstwa Stanisława Grzepskiego. Był on twórcą pierwszej polskiej książki technicznej i jednocześnie prekursorem terminologii technicznej. XVII wiek zaowocował utworzeniem katedry geodezji na Akademii Krakowskiej, co było dużym krokiem w rozwoju tej nauki w Polsce. Absolwenci tej katedry nosili tytuł geometry królewskiego. Czas ten obfitował również w wynalazki związane z geodezją, mianowicie wynaleziono wiele przyrządów mierniczych - luneta, podziałka transwersalna. Rozwój przemysłowy i rozrost aglomeracji miejskich wymusił zwiększenie wymagań odnośnie planów, rysunków i map. Jednak zarówno mapy i plany tworzone przez podkomorzych, mierników czy też geometrów (termin ten pojawił się w XVI wieku) były tak złej jakości, że trybunały miały często problem z tym, jakie na ich podstawie wydawać wyroki. Problem był na tyle istotny, że jego rozwiązanie znalazło się w Konstytucji 1768 r. W końcu XVIII wieku geometra królewski był uprzywilejowanym, dość prestiżowym wolnym zawodem. Liczba ludzi tej specjalności w Polsce oscylowała około 400. W 1776 roku powstał projekt utworzenia ogólnopolskiego urzędu pomiaru kraju i kartografii, niestety nie został on zrealizowany. Rozbiory Polski były dla polskiej geodezji bardzo mocnym ciosem. Ówcześni geodeci wcielani byli do urzędów 3 zaborczych państw.

/sy, Austria i Rosja prowadziły na własne potrzeby pomiar ziemi, każde z nich w zasadzie

'