3784496621

wg innych reguł, czego wynikiem już po odzyskaniu niepodległości była mespojnosc systemu pomiarów, jednostek miar, map, systemu hipotecznego w wolnej Polsce po 1918 r. Również poważnym problemem był fakt, że „w spadku” po rozbiorach zostały różne systemy szkolenia i nadawania tytułów osobom zajmującym się miernictwem. Rozwiązaniem tej sytuacji miało być uchwalenie w 1925 roku ustawy o mierniczych przysięgłych, która określała jakie warunki musiał spełniać kandydat, aby otrzymać tytuł mierniczego przysięgłego. Organem uprawnionym do nadawania tytułu oraz kontroli mierniczego przysięgłego był wojewoda. Mierniczy przysięgły posiadał wyłączność na wykonywanie wszelkich prac pomiarowych, które nie były zastrzeżone dla służb państwowych. Plan czy mapa opatrzone pieczęcią mierniczego były dokumentem urzędowym. Wreszcie po wojnie udało się utworzyć centralny urząd koordynujący i sprawujący kontrolę nad pracą geodetów, a w zasadzie - mierniczych. Dekretem z 1945 roku powołano Główny Urząd Pomiarów Kraju. Najważniejsze zadanie jakie postawiono przed GUPK było stworzenie jednolitej mapy gospodarczej Polski. Pierwszym krokiem było policzenie osób zajmujących się miernictwem oraz uregulowanie sprawy nadawania tytułu mierniczego. Niestety, w socjalistycznej Polsce zawód mierniczego - jako wolny zawód, tak samo jak prywatne biura miernicze i każdy przejaw przedsiębiorczości prywatnych osób, były wypierane przez władzę. PRL ograniczał możliwości rozwoju prywatnego biznesu, stopniowo więc i biura miernicze ulegały likwidacji. Nastąpił podział geodezji i kartografii na 3 resorty (Centralny Urząd Geodezji i Kartografii, Ministerstwo Rolnictwa i Ministerstwo Gospodarki Komunalnej). Według przepisów jedynie osoby pracujące w urzędach i instytucjach państwowych, posiadające wpis w rejestrze geodetów i kartografów, mają prawo wykonywania prac geodezyjnych. Nieznaczna ale pozytywna zmiana nastąpiła w 1956 r. Stworzono możliwość składania wniosków o pozwolenie do wykonywania prac geodezyjnych. Ponieważ wielkie zakłady "produkcji geodezyjnej" miały problemy z obsłużeniem prostego obywatela, zliberalizowano w 1974 r. zasady wykonywania prac geodezyjnych (ustawa "o wykonywaniu niektórych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nieuspołecznionej"). Od tej pory zaistniała możliwość prowadzenia działalności geodezyjnej na własny rachunek. W 1983 r. uzupełniono w/w ustawę o zapis, że kwalifikacje i tryb nadawania uprawnień zostanie ustalony w rozporządzeniu. Określono 7 zakresów jujrawnień w dziedzinie geodezji i kartografii, wybrano komisję do bezpłatnego

15