Rola malej retencji w aspekcie przyrodniczym, gospodarczym i ekonomicznyi
ków małej retencji nie są jednoznacznie określone. Najczęściej przy jmuje się (Mioduszewski, 2006), że są to zbiorniki o wysokości piętrzenia mniejszej niż 5 m lub/i o pojemności mniejszej niż 500 tys. m3 (lub mniejszej niż 1 min m3), z zastrzeżeniem, że tak zwane mikro zbiorniki
0 piętrzeniu do 0,5 m lub o pojemności poniżej 100 tys. m3 nie mają istotnego znaczenia w tworzeniu retencji wody i z tego względu nie są brane pod uwagę. Bez znajomości dokładnych parametrów technicznych zbiornika trudno jest ustalić czy konkretny zbiornik należy do kategorii zbiorników malej retencji. W takich przypadkach można posłużyć się uproszczonymi wzorami pozwalającymi oszacować pojemność zbiornika (V), gdy zna się jego długość (Z-), szerokość (S)
1 wysokość piętrzenia (//). Najprostszy schemat przedstawiony jest na figurze 2.1.
Podobny, jednak nieco inny wzór na pojemność zbiornika, bo uwzględniający często spotykane w takich przypadkach płaskie dno doliny na odcinku podpiętrzenia podaje Mioduszewski (2006):
V= 0,4 HA
gdzie:
A - powierzchnia zbiornika.
Wzory te pozwalają na określenie przybliżonych wymiarów przeciętnego zbiornika małej retencji, czyli o pojemności w granicach od 200 tys. do 400 tys. m3 i wysokości piętrzenia w granicach od 2 do 4 m. Zestawienie tych wymiarów jest przedstawione w tabeli 2.1.
Wszelkie budowle piętrzące oddziaływają nie tylko na warunki panujące na powierzchni terenu, ale także na wody podziemne. Oddziaływanie to przejawia się głównie poprzez podniesienie naturalnej podstawy drenażu wód podziemnych w obszarze czaszy zbiornika, który powstał w wyniku podpiętrzenia wód powierzchniowych. Zmienia to istotnie warunki hydrogeologiczne panujące w bliskim, a także częściowo dalszym sąsiedztwie zbiornika. Do najistotniejszych zmian należy zaliczyć:
- zmniejszenie się głębokości położenia zwierciadła wody podziemnej, a w szczególnych przypadkach powstawanie podtopień na powierzchni terenu, gdy rzędna zwierciadła jest wyższa niż rzędna terenu;
- wynikiem tego jest zwiększenie się parowania terenowego i w konsekwencji zmniejszenie zasilania warstwy wodonośnej przez infiltrację opadów atmosferycznych;