20 Andrzej Jędruchniewicz
Powyższa koncepcja jest ciekawa teoretycznie, lecz mało przydatna w praktycznym działaniu banku centralnego. Główną przyczyną jest brak kursu walutowego jako celu pośredniego. Jest to więc propozycja dla gospodarki zamkniętej.
Podsumowując, można stwierdzić, że podaż pieniądza jako cel pośredni ma wiele wad. Najpoważniejszymi są:
1) często brak stałego związku między zmianami w ilości pieniądza a zmianami cen, czyli duża zmienność funkcji popytu,
2) trudności w swobodnym kształtowaniu wybranych agregatów pieniężnych przez bank centralny,
3) problemy z pojawianiem się nowych substytutów pieniądza oraz
4) niemożność szybkiej reakcji na występowanie niektórych szoków gospodarczych, np. zaburzenia portfelowe.
Strategia oparta na agregatach pieniężnych była wykorzystywana przez wiele lat (przede wszystkim przez Bundesbank, ale również przez Narodowy Bank Polski), gdyż mimo swoich wad zawiera istotne zalety. Główna wynika z niedoskonałości rynkowej stopy procentowej. W sytuacji wahań czynników autonomicznych wybór podaży pieniądza na cel pośredni pozwala lepiej kontrolować poziom cen. Zmiany stopy procentowej oznaczają mniejsze wahania popytu globalnego i produkcji. Ponadto związek wynikający z teorii ilościowej jest prosty i czytelny dla podmiotów gospodarczych. Kształtowanie się obiegu pieniężnego i bazy monetarnej jest wiązane bezpośrednio z prowadzoną polityką monetarną.
1. Bauc J., Inflacja polska w latach 1990-1994 w świetle współczesnej teorii ekonomii, „Ekonomista”, Nr 3/1995.
2. Duwendag D., Ketterer K.-H., Kósters W, Pohl R., Simmert D., Teoria pieniądza i polityka pieniężna, Poltext, Warszawa 1995.
3. Hochreiter E., Kowalski T., Banki centralne w europejskich krajach tworzących gospodarkę rynkową, „Bank i Kredyt”, Nr 12/1999.
4. Kaźmierczak A., Z teorii celów polityki pieniężnej, „Bank i Kredyt”, Nr 5/1998.
5. Kokoszczyński R., Strategie polityki pieniężnej - kryteria i sposoby wyboru, „Bank i Kredyt”, Nr 6/1998.
6. Kokoszczyński R., Stopyra J., Dylematy wyboru celów pośrednich i operacyjnych w polityce pieniężnej Narodowego Banku Polskiego, „Bank i Kredyt”, Nr 6/1996.