3784504200

poza USA, w Aberyswyth w Walu. Stopniowo Performance Studies zaczęta przypominać — przynajmniej pod względem organizacyjnym - inne poważne krajowe i międzynarodowe organizacje w rodzaju Międzynarodowej Federacji Badań Teatralnych.

Konferencja w Abersywyth nie tylko przeniosła performatykę poza granice jej dotychczasowego północnoamerykańskiego królestwa, ale też dotyczyła poszerzania jej obszaru. Prowokacyjny i pomysłowy tytuł: „Tu są smoki: mapa nieodkrytych obszarów performatyki — granice, lądy i to, co za nimi”, subtelnie łączył swoiste ostrzeżenie, które umieszczano na starych mapach ku przestrodze podróżników wędrujących poza granice znanego świata, z narodowym symbolem Walii. Konferencja przedstawiała różnorodność performatyki w trojakim wymiarze. W wymiarze geograficznym - pokazując, jak przez dwadzieścia lat teoria performansu „przewędrowała” — w sensie Saidowskim — z USA do innych krajów oraz jak się zmieniła i rozwinęła w różnych lokalnych kontekstach. W wymiarze naukowym — zmuszając do zastanowienia, jak teoria performansu może pełniej współdziałać z pokrewnymi dziedzinami: kulturoznawstwem, historią, archeologią, antropologią i teatrem. W wymiarze praktycznym — próbując nawiązać pełniejszy, bardziej bezpośredni kontakt z żywą sztuką i performansem oraz wciągnąć artystów w dialog z uczonymi, którzy dominowali na poprzednich konferencjach. Na początku nowego wieku wszystkie te trzy aspekty rozwoju były dla performatyki równie ważne, dlatego na kolejnych konferencjach zawsze zajmowano się bodaj jednym z nich.

Dwie następne konferencje wciąż kładły nacisk na geograficzną ekspansję organizacji. Chociaż konferencja w 2000 roku wróciła do USA, to po raz pierwszy odbyła się na zachodzie kraju, na Arizona State University; w witrynie internetowej opublikowano jej program i materiały w kilku językach, a pięciuset dwudziestu pięciu uczestników reprezentowało siedemdziesiąt pięć krajów. Obradowano pod hasłem „Trzewia i wirtualność”, zajmując się przede wszystkim związkiem performansu i fizycznej obecności. W 2001 roku konferencja po raz pierwszy wyszła poza świat anglojęzyczny, goszcząc na Uniwersytecie Mogunckim w Niemczech. W centrum zainteresowania znalazły się wówczas, już wcześniej podejmowane, kwestie językowe. Konferencja miała tytuł: „Przekład, przejście, przekształcenie”. Zajmowano się głównie przekształceniami, do jakich dochodzi pomiędzy językami, tradycjami performansu i sposobami percepcji. Kluczowe referaty udostępniono w wersji francuskiej, niemieckiej i angielskiej. Zaproszono też grupę uczonych i performerów z krajów arabskich — pierwszy raz była więc reprezentowana i ta tradycja.

Kolejne dwie konferencje miały stosunkowo niewielkie rozmiary, na każdej z nich z innej perspektywy przedstawiono ogólny schemat dotychczasowego rozwoju organizacji. Zjazd w 2002 roku zorganizowano po tragedii 11 września jako wyraz afirmacji życia przez teatr i performans w