3826200378

B. Jedynak, E. Mierzwińska-Nastalska

jego struktury. Problem ten udaje się zminimalizować przestrzegając określonych zasad postępowania podczas obróbki tytanu np. pracując urządzeniami szlifierskimi i polerskimi z zastosowaniem niskich obrotów w poszczególnych fazach wykonawstwa uzupełnienia protetycznego. Poddanie się tej zasadzie daje znacznie lepsze rezultaty w uzyskaniu gładkiej powierzchni polerowanych elementów tytanowych. Doskonałą metodą obróbki tytanu, poprawiającą właściwości jego powierzchni jest również końcowe polerowanie elektrolityczne. Proces ten jest przeprowadzany z użyciem jako elektrolitu mieszaniny kwasów nieorganicznych, takich jak: kwas siarkowy, fluorowodorowy i octowy, w temperaturze 20-22°C oraz gęstości prądu 7A/dm³. W trakcie polerowania elektrolitycznego dochodzi do anodowego rozpuszczania tytanu, wydzielania tlenu i tworzenia się warstwy tlenków. Uzyskana powierzchnia jest gładka, twardsza oraz posiada doskonałe właściwości ochronne.

Podsumowanie

Tytan ze względu na korzystne właściwości fizykochemiczne, biologiczne i mechaniczne oraz rzadko występujące odczyny alergiczne może być alternatywą dla obecnie stosowanych stopów metali w wykonawstwie uzupełnień protetycznych. Jest metalem tanim i dostępnym, jednak jego obróbka nadal stwarza duże problemy. Trudności z odlewaniem tytanu wynikają z: wysokiej temperatury jego topienia, dużej reaktywności tytanu z pierwiastkami z powietrza i mas osłaniających, małej gęstości, porowatości odlewu, konieczności wyposażenia pracowni odlewniczej w zestaw kosztownych urządzeń. Nowoczesne techniki odlewnicze z wykorzystaniem systemu próżniowo- ciśnieniowego umożliwiają obecnie wykonanie precyzyjnych odlewów tytanowych, ale proces ten jest nadal skomplikowany.

Metodami alternatywnymi dla odlewnictwa tytanu są erozja iskrowa i technologia CAD/ CAM. Umożliwiają one uzyskanie konstrukcji o jednolitej strukturze bez porowatości i jam skurczowych. Szerokie zastosowanie tytanu w stomatologii utrudnia jednak skomplikowana technologia jego obróbki mechanicznej poprzez skrawanie w systemach CAD/CAM. Duża twardość sprawia, że proces szlifowania i polerowania jego struktury jest czasochłonny. Do wykonawstwa uzupełnień protetycznych z tytanu konieczne są wysoko wyspecjalizowane laboratoria, co podnosi koszty leczenia.

Piśmiennictwo

1.    Watanabe /., Wataha J. C., Lockwood P. E., Shimizu H., Cai Z., Okabe T.: Cytotoxicity of commercial and novel binary titanium alloys with and without a surface- reaction Iayer. J. Orał Rehab., 2004, 31, 185-189.

2.    Koike M, Cai Z., Fujii H., BreznerM., Okabe T:. Corrosion behavior of cast titanium with reduced surface reaction Iayer madę by a face- coating method. Biomater., 2003, 24, 454-549.

3.    Marciniak J. \ Biomateriały w chirurgii kostnej. Politechnika Śląska. Gliwice 1992.

4.    Koeck B:. Korony i mosty. Urban Partner., Wrocław 1999, 205-208.

5.    Kapper H:. Pure titanicum as an altemative materiał in resterative dentistry. Quintessence DentTech., 1995, 15, 143-152.

6.    Orlicki R., Kłaptocz B:. Tytan i jego stopy, właściwości i zastosowanie w stomatologii oraz sposoby przetwarzania. Inżynieria Stomatologiczna, Biomateriały, 2002, 1, 4-9.

7.    Dobrzański L. A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Materiały inżynierskie i projektowanie materiałowe. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Gliwice-Warszawa 2002.

8.    Nałęcz M:. Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna 2000: Biomateriały, t. 4,

232 PROTETYKA STOMATOLOGICZNA. 2013. LXIII. 3