4087491022

najszybszym środkiem przekazu są media, dlatego tak ważne jest poprawne i umiejętne kształtowanie stosunków z dziennikarzami. Zadanie to powinno być realizowane przez rzecznika prasowego urzędu.

Zagadnienia związane z kreowaniem wizerunku, budowaniem relacji medialnych i komunikacją są dość dobrze opisane w literaturze światowej, ponieważ rozpowszechnienie środków masowego przekazu oraz ich rzeczywistej i potencjalnej roli społecznej, zmusiło do rozwoju badań nad ich działaniem. Większa ilość publikacji obcojęzycznych wiąże się również ze wcześniejszym rozwojem tej dziedziny w Stanach Zjednoczonych czy krajach Europy zachodniej.

W literaturze polskiej jest niewiele pozycji poruszających tą problematykę, wynika to prawdopodobnie z faktu, iż w Polsce bardzo późno (ze względu na sytuację polityczno- gospodarczą) pojawiła się potrzeba pozytywnego wpływu na kreowanie wizerunku. Jednak w ostatnich kilku latach zdecydowanie zwiększyła się ilość opracowań o tej tematyce. Istnieją również bardzo ciekawe, w szczególności dla praktyków PR, strony internetowe.

Praca składa się ze wstępu, trzech rozdziałów podzielonych na podrozdziały, zakończenia oraz bibliografii. We wstępie zostały nakreślone podstawowe założenia public relations oraz media relations. Zakończenie zaś jest próbą przedstawienia możliwości, jakie zaistniałyby po zastosowaniu się do zaproponowanych rozwiązań.

Rozdział I zawiera podstawowe zagadnienia teoretyczne związane z definicją public relations i mediów oraz sposobu istnienia w mediach i kontaktowania się z nimi. Jak również opis funkcji i zadań sprawowanych przez rzecznika prasowego.

Kolejna część ma za zadanie przybliżyć istniejące relacje między mediami lokalnymi a samorządami oraz pokazać, jakie kryją się w nich błędy i możliwości. Jest również wprowadzeniem do ostatniego rozdziału, przedstawiając podstawowe założenia niezbędne do nawiązania kontaktów ze środkami masowego przekazu.

Ostatni rozdział dotyczy zasadniczego tematu pracy, czyli zasad współpracy z mediami i dziennikarzami. Przedstawia wskazówki dotyczące budowania i podtrzymywania kontaktów oficjalnych i nieoficjalnych oraz nakreśla podstawowe zasady zachowania się w sytuacjach kryzysowych.

Opracowanie to ma charakter czysto teoretyczny, gdyż zawarte w nim propozycje i wnioski niestety nie zostaną raczej wcielone do realizacji. Mimo że pozwoliłyby na usprawnienie przepływu informacji oraz wzrostu prestiżu urzędów w

4