Część praktyków nadaje public relations bardzo szerokie znaczenie, jedna z pierwszych tego typu definicji została sformułowana w 1978 roku, jest to tzw. Deklaracja Meksykańska:
„Praktyczne działania w ramach PR to dziedzina sztuki i gałąź nauk społecznych polegająca na analizie tendencji, przewidywaniu ich konsekwencji, doradztwie dla kierownictwa tych instytucji oraz wdrążaniu zaplanowanych programów, które będą służyć zarówno danej organizacji, jak i dobru publicznemu”1 2.
Według Sama Błock’a:
„PR to sztuka i nauka osiągania harmonii z otoczeniem poprzez wzajemne porozumiewanie się oparte na pełnej i prawdziwej informacji”.
Inne sposoby zdefiniowania pojęcia „public relations” opierają się na próbie wyliczenia wszystkich cech PR- u, jak czyni to na przykład Krystyna Wójcik:
„PR jest działalnością społeczną, świadomą- zatem celową, intencyjną, metodyczną- zatem systematyczną, planową, opartą na analizach i badaniach, wykorzystującą dorobek wszystkich nauk, które dają szanse skuteczności, uwzględniającą fakt, że charakter celów wymaga kontynuacji i relatywnie długich okresów realizacji, a przede wszystkim przyjęcia za punkt wyjścia podmiotów wpływów, czyli otoczenia. Działalność o takich celach prowadzić ma do ukształtowania odpowiedniej jakości stosunków, układów i powiązań pomiędzy jakąkolwiek organizacją podejmującą się tej działalności, a jej bliskim i dalszym otoczeniem, składającym się ze względnie trwałej struktury grup celowych, działalność, która przy uwzględnieniu wzajemnych interesów oraz metod komunikowania tj. systemu informacyjnego i zwrotnego pobierania sygnałów i reakcji oraz dostosowywania i dopasowywania się w postępowaniu, ma budzić, doprowadzić do rozumienia i zrozumienia jej spraw i pozycji, a na tej podstawie- do pozytywnego nastawienia, a nawet sympatii i poparcia oraz pożądanego wizerunku organizacji w świadomości otoczenia, by w ten sposób stworzyć podstawy do zmian zachowania otoczenia, jeśli takie są pożądane.”
Deklaracja Meksykańska podpisana w 1978 roku przez 30 krajów i regionalnych stowarzyszeń PR.
Por. K. Wójcik. Public Relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem. Warszawa 2005, s. 21- 30