5027719896

pieniądza elektronicznego i podobnie jak wyżej ich oddział znajdujący się na terytorium Wspólnoty, instytucje, które świadczą żyro pocztowe, uprawnione do emisji pieniądza elektronicznego zgodnie z prawem krajowym, a także Europejski Bank Centralny i krajowe banki centralne, jeżeli nie działają w charakterze władz monetarnych lub innych organów publicznych oraz państwa członkowskie albo ich organy regionalne lub lokalne, jeżeli nie działają w charakterze organów publicznych.

Należy zwrócić szczególną uwagę na doprecyzowane pojęcia z art. 2 dyrektywy tj. instytucji pieniądza elektronicznego, jak również samego pieniądza elektronicznego. Przez instytucje pieniądza elektronicznego można rozumieć osobę prawną, której udzielono zezwolenia na emisję pieniądza elektronicznego na podstawie przepisów tytułu II przedmiotowej dyrektywy. Tytuł II odnosi się do wymogów, jakie dotyczą podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożności owego nad tą działalnością. Porusza kwestie związaną z ogólnymi zasadami ostrożności owymi, kapitałem założycielskim, funduszami własnymi. Nie omija on wymogów ochronnych czy zagadnienia stosunków z państwami trzecimi, a ponadto wskazuje rodzaje działalności. Pojęcie pieniądza elektronicznego wskazane w dyrektywie należy rozumieć dość szeroko. Pieniądz elektroniczny został określony jako wartość pieniężna przechowywaną elektronicznie, w tym magnetycznie, stanowiącą prawo do roszczenia wobec emitenta. Jest ona emitowana w zamian za środki pieniężne, w celu dokonywania transakcji płatniczych określonych w art. 4 pkt. 5 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2007/64/WE³⁸ i akceptowana przez osoby fizyczne lub prawne inne niż emitent pieniądza elektronicznego. Istotny jest fakt, iż definicja ta będzie dotyczyć instrumentów płatniczych, jakie być może zostaną stworzone w przyszłości. Tym samym dostrzec można, że definicja pieniądza elektronicznego została stworzona w obliczu wizji tworzenia pewnego rodzaju nowości technologicznych.

Warto odnieść się również do rodzajów działalności instytucji pieniądza elektronicznego, które zostały odpowiednio zmienione i poszerzone. W tytule II dyrektywy nr 2007/64/WE określono zasady, które odnoszą się do podejmowania i prowadzenia działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad działalnością instytucji pieniądza elektronicznego. Na mocy przepisów dyrektywy poszczególne podmioty zyskały uprawnienie do prowadzenia odrębnej działalności, aniżeli emitowanie pieniądza elektronicznego czy realizowanie czynności podobnych.

Zgodnie z art. 6 omawianej dyrektywy można wskazać również:

a)    świadczenie usług płatniczych, które zostały wymienione w załączniku do dyrektywy,

b)    udzielanie kredytów związanych z usługami płatniczymi,

c)    świadczenie usług operacyjnych i ściśle powiązanych usług dodatkowych w odniesieniu do emitowania pieniądza elektronicznego lub świadczeń, o których mowa w lit. a),

d)    prowadzenie systemów płatności określonych w art. 4 pkt. 6 dyrektywy 2007/64/WE, bez uszczerbku dla art. 25 tej dyrektywy,

³⁸ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2007/64/WE, Dz. Urz. WE L 319 z 5.12.2007 (zwana dalej dyrektywą nr 2007/64/WE).