5125071518

określa się w relacji z pojęciem bezpieczeństwa. Stanowi ono jego przeciwieństwo i oznacza możliwość wystąpienia zjawiska niepożądanego, godzącego w określone wartości lub stwarzające dla nich niebezpieczeństwo¹. W ramach zagrożenia można wskazać dwa elementy, które rozróżniamy ze względu na obiektywność i subiektywność obaw. Komponent obiektywny odnosi się do zjawisk powodujących stan niepewności, czyli takich, które tworzą rzeczywiste zagrożenia. Z kolei komponent subiektywny dotyczy sfery odczuwania i percepcji zjawisk, które są uznawane za niebezpieczne². Jak twierdzi dr Michał Brzeziński, politolog z Uniwersytetu Warszawskiego: Percepcja zagrożenia, niezależnie od tego czy jest błędna czy prawidłowa, przekłada się na bezpieczeństwo. Nawet przy założeniu niewłaściwego rozpoznania zagrożenia lub też jego całkowitej imaginacji, zagrożenie mimo wszystko istnieje i wpływa na końcową ocenę stanu bezpieczeństwa³. Jak wielkie znaczenie dla bezpieczeństwa wewnętrznego państwa ma percepcja zagrożenia może posłużyć przykład wprowadzenia stanu wojennego w PRL 13 grudnia 1981 roku. Dysonans w kwestii oceny zagrożenia w tym czasie interwencją Armii Radzieckiej miał wymiar nie tylko subiektywny (społeczny, postrzegalny), lecz również obiektywny (racjonalny, specjalistyczny)⁴. Wydaje się, że zagrożenia w XX wieku i wcześniej było łatwiej określać. Wyścig zbrojeń, konflikty zbrojne czy napięcia wewnątrz państw bloku wschodniego były więcej niż odczuwalne. Z kolei w XXI wieku wydaje się, że dominuje komponent subiektywny zagrożenia. Mieszkańcy globu obawiają się wydarzeń, w których trudno określić wroga (terroryzm, kryzysy ekonomiczne, katastrofy ekologiczne). Należy zwrócić uwagę, że dotychczasowe niebezpieczeństwa nie zniknęły, ale obok nich pojawiły się zupełnie nowe, np. cyberterroryzm czy zagrożenia ekologiczne⁵. Dlatego nakreślenie pełnego katalogu zagrożeń dla bezpieczeństwa wewnętrznego państwa stanowi spore wyzwanie.

Na potrzeby pewnej systematyzacji w niniejszym artykule zaprezentowano katalog zagrożeń państwa, których źródeł upatruje się w czynnikach politycznych, mających wymiar wewnętrzny i zewnętrzny.

Wśród zagrożeń państwa, których źródeł upatruje się w czynnikach politycznych mających wymiar wewnętrzny należy przede wszystkim wymienić.

3

1

   Ryszard Zięba, Pojęcie i istota bezpieczeństwa państwa w stosunkach międzynarodowych, „Sprawy Międzynarodowe”, 1989, s. 50-51

2

   J. Prońko, System kierowania reagowaniem kryzysowym w sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń dla ludzi i środowiska, rozprawa doktorska, AON, Warszawa 2001.

3

   M. Brzeziński, Kategoria bezpieczeństwa, w: Bezpieczeństwo wewnętrzne państwa. Wybrane zagadnienia, s.

26

4

   red. Maria Izbicka, Polityczno-prawne aspekty walki politycznej i konfliktów społecznych w Polsce w latach 1980-1983, Wrocław, 1994.

5

   M. Brzeziński, op. cit., s. 24