6897704226

908

MIECZYSŁAW MALIŃSKI

—    Z czym przychodzicie?

Wskazali na Jezusa:

—    Abyś Go osądził.

„Miał rację setnik” — przemknęło mu przez myśl. Nie skierował na Niego nawet wzroku.

—    Macie prawo, osądźcie Go sami.

—    On winien jest śmierci, a prawo zakazuje nam zabijać.

Nie. Tego nawet setnik nie przewidział. Oni mi Go tutaj na to przyprowadzili, abym Go zabił. Mam za nich popełnić zbrodnię. — Opanował się i zapytał spokojnie:

—    Co takiego uczynił?

—    Namawia ludzi, by nie płacili podatków.

Przerwał im z ironicznym uśmiechem:

—    Odkąd to kapłani zaczęli dbać o skarb cesarski?

Nie speszeni ciągnęli dalej:

—    Ogłosił się królem żydowskim.

—    Dobrze. Niech wejdzie. Przesłucham Go — powiedział krótko Piłat.

Teraz dopiero, gdy byli sami, przyglądnął Mu się uważnie. Ale nawet gdyby Go znał już wcześniej i tak by Go nie poznał. Zapuch-nięta twarz, sińce pod oczami, zgnieciony nos, strużki krwi spływające z nosa i z rozbitych ust utworzyły czarne skrzepy na brodzie. „Ależ Go bili” — pomyślał. Ogarnął wzrokiem Jego potargane włosy, pomiętą, brudną odzież. Spostrzegł resztki plwocin. — „A więc tak wyglądają buntownicy przeciwko władzy” — myślał — „U nas, w Rzymie, takich też tak biją. Tylko chyba nie plują. Jeszcze mam szanse, aby tak wyglądać” — skonstatował gorzko. Rzucił pytanie nagle, zaskakująco:

—    To ty jesteś królem żydowskim? — Znał Żydów. Niejednego przesłuchiwał i skulił się wewnętrznie oczekując wybuchu, zaklęć, przysiąg, błagań. Tymczasem nastąpiła chwila ciszy. Pomyślał w pierwszym momencie, że Jezus nie dosłyszał pytania. Podniósł głowę, żeby je powtórzyć. Napotkał spojrzenie spod opuchłych, teraz podniesionych, powiek i usłyszał pytanie, z trudem wypowiadane przez obrzmiałe wargi:

—    Sam od siebie to mówisz, czy też inni ci powiedzieli?

Nagle usłyszał swój głos, tłumaczący się przed więźniem:

—    Czy ja jestem Żydem? Naród twój i najwyżsi kapłani wydali mi ciebie. Coś uczynił? — Ale już się opanował i żałował tego pytania. Usłyszał:

—    Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi bilibj' się, abym nie był wydany Żydom.

Poczuł prawie żal do Niego. Jezus mówił tak, jak do prokuratora.