może być przekazana na następną operację). Powoduje to gromadzenie tzw. produkcji w toku i wymaga tworzenia dużych stanowisk odkładczych lub magazynów międzyoperacyjnych, co z kolei podwyższa koszty produkcji, zwiększa zamrożenie kapitału obrotowego i wydłuża cykle produkcyjne.
Rys. 5. Układ szeregowy przebiegu obróbki partii detali (3 operacje technologiczne, partia obróbcza o liczności n)
3.2. Okres technologiczny przy zachowaniu nieprzerwanego wykonawstwa całej partii obróbczej n w każdej operacji k i transportu wyrobów między operacjami partiami transportowymi o liczności p.
W odróżnieniu od układu szeregowego partia obróbcza o liczności n jest przemieszczana na następną operację jednakowymi, mniejszymi partiami o liczności p (liczność p można np. określić pojemnością palety lub pojemnika transportowego). Umożliwia to rozpoczęcie kolejnej operacji technologicznej na wyrobach z partii transportowej przed ukończeniem operacji wcześniejszej na całej partii obróbczej. Taki układ (rys. 6) nazywany jest układem szeregowo-równoległym. Cechą charakterystyczną tego układu jest to, że dana operacja technologiczna przebiega nieprzerwanie dla całej partii obróbczej (nie ma przerw pomiędzy okresami obróbki dla kolejnych partii transportowych).
Rys. 6. Układ szeregowo-równoległy przebiegu obróbki partii detali (3 operacje technologiczne, partia obróbcza o liczności n)
Okres technologiczny dla układu szeregowo-równoległego można wyznaczyć z zależności:
Otszer-rów = Otszcr - (A + B) lub
6