93764016

Podstawy ogólne

Para mokra, gorąca, nasycona

Jeśli wodę odparuje się w zimnym środowisku przez doprowadzenie ciepła, cząsteczki wody w fazie gazowej kondensują znowu, tworząc bardzo drobne kropelki wody. Para wodna składa się wtedy z mieszaniny drobnych kropelek i niewidocznej wody w stanie gazowym. Mieszaninę taką nazywa się parą mokrą (rys. 7).

11(11111 AAAA (I (1(1(1    0(10(1

0000 0000

np.: x = 0,8 oznacza: 80% wody występuje jako para

Rys. 7: Para mokra, gorąca, nasycona

²⁷³0,0    2,0    4.0    6,0    8.0    10,0

Entropia [kJ/(kg - Kj]

Zmiana stanu wody przy 100°C i ciśnieniu 1 bar

Na wykresieT-S (rys. 8) obszar pary mokrej rozciąga się do punktu krytycznego przy 374, 15°C i 221,2 bar.

Powyżej tej temperatury para wodna i woda ciekła nie różnią się już od siebie gęstością i stan ten nazywa się dlatego „nadkrytycznym" Stan ten jest nieistotny dla zastosowań kotłów parowych. Woda nadkry-tyczna ma z chemicznego punktu widzenia szczególnie agresywne właściwości. Poniżej punktu krytycznego para wodna występuje więc w stanie „podkrytycznym',' znajdując się w równowadze z wodą ciekłą. Jeśli parę w tym obszarze po pełnym odparowaniu cieczy będzie się podgrzewało dalej, do temperatur przekraczających temperaturę parowania w danych warunkach, to powstanie para przegrzana, albo „para gorąca'.' Ta forma pary nie zawiera już żadnych kropelek wody i pod względem fizycznym jest niewidzialnym gazem.

Para w obszarze granicznym między parą mokrą a gorącą nazywa się „parą nasyconą'/ albo w odróżnieniu od pary mokrej czasem także „parą suchą" Do tego stanu odnosi się większość danych, podawanych w tzw. tablicach pary.

Rys. 8: Wykres T-S dla wody