zdjęciu wyrazi się w układzie o początku na osi kamery. Dlatego zwykle stosuje się układ współrzędnych oznaczony na rysunku x,y (układ współrzędnych tłowych) o początku w punkcie głównym (punkt główny jest jednocześnie punktem przebicia zdjęcia przez oś kamery). Aby odtworzyć wiązkę promieni, które utworzyły obraz, należy z punktów obrazu poprowadzić proste przez środek rzutów. W związku z tym konieczna jest znajomość położenia środka rzutów względem zdjęcia. Położenie środka rzutów otrzymamy wyprowadzając z punktu głównego zdjęcia prostą prostopadłą i odmierzając na niej stałą kamery ck. Położenie punktu głównego oraz wielkość ck nazywamy elementami orientacji wewnętrznej, gdyż umożliwiają odtworzenie kształtu wiązki promieni, czyli przebiegu promieni wewnątrz kamery. Elementy orientacji wewnętrznej kamery wyznacza się w procesie kalibracji kamery. W procesie kalibracji kamery wyznacza się również współrzędne znaczków tłowych w układzie tłowym (x, y).
Elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia umożliwiają umieszczenie wiązki promieni rzutujących zdjęcia (odtworzonej wcześniej z wykorzystaniem elementów orientacji wewnętrznej) w tym miejscu przestrzeni, w którym kamera znajdowała się i o takiej orientacji, jaką posiadała w momencie wykonania zdjęcia.
q - X0, Y0, Zo - współrzędne środka |\ rzutów w układzie terenowym
'chylenie osi kamery od pionu w płaszczyźnie XZ (0- wychylenie osi kamery od pionu w płaszczyźnie YZ K- obrót zdjęcia w płaszczyźnie XY - k;|t pomiędzy osi;) x układu zdjęcia o osią X układu terenowego
terenowy układ współrzędnych
Rys. 3.2 Elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia lotniczego