9990199430

ło jednostkowych ekspansji, kilkukrotny rozwój (2 lub więcej razy) dokonało zarazem około 15% parków.⁸

Z badań Międzynarodowego Stowarzyszenia Parków Naukowych, (IASP) skupiającego ponad 250 parków⁹, przeprowadzonych w okresie listopad 2005 r. - styczeń 2007 r. wynika, iż większość parków zlokalizowana jest w miastach (66%). Wartość ww. wskaźników jest przede wszystkim zasługą inicjatyw „parkowych", zorganizowanych w Europie i Azji i Oceanii - odpowiednio 72,5% i 62,5% parków funkcjonuje tam w miastach. Przykłady te są jednocześnie przeciwwagą dla wartości wskaźników osiąganych w pozostałych regionach świata, np. Ameryce Łacińskiej - 50%, a w Ameryce Północnej zaledwie 25%. Cechą charakterystyczną inicjatyw „parkowych" zlokalizowanych w miastach, jest brak jednoznacznych preferencji dla tych inicjatyw w kontekście wielkości miast. Niewątpliwie większość parków zlokalizowanych jest w miastach powyżej 500 000 mieszkańców.¹⁰ Grupa ta obejmuje niespełna 60% wszystkich parków. Pozostała część zlokalizowana jest w małych miastach.¹¹

Druga grupa parków, w kontekście ich lokalizacji, obejmuje inicjatywy utworzone w pobliżu miast, a wskaźnik ten uwzględnia parki ulokowane w odległości do 25 km od miasta. W strukturze grupa ta obejmuje 27% wszystkich parków, a wartości wskaźnika w podziale na poszczególne kontynenty wykazuje odwrotną zależność, aniżeli w przypadku grupy parków zlokalizowanych w miastach.¹²

Charakterystyka lokalizacji parków na świecie posiada istotny kontekst, związany z ich „bliskością'^ ośrodkami uniwersyteckimi. Przeprowadzona analiza wykazała, iż:

1)    na terenie kampusu akademickiego lub obszaru przyległego zlokalizowanych jest 36% parków;

2)    8% parków zlokalizowanych jest na terenach, będących własnością uniwersytetu;

3)    prawie wszystkie parki zlokalizowane są na obszarach dużego nasycenia szkołami wyższymi i instytucjami kształcenia¹³, z czego 37% parków ma w swoim sąsiedztwie od 1 do 5 szkół wyższych, 27% - 6-10 szkół wyższych, 12% - 11-20 szkół wyższych, a 21% - powyżej 20 szkół wyższych.

Charakter powiązań parków z instytucjami naukowymi jest różnorodny, w tym:¹⁴

-    54% parków dzieli infrastrukturę z uczelniami, np. powierzchnie laboratoryjne;

-    65% dzieli pewien pakiet usług,

Facts and Figures of Science..., s. 8.

Członkami Stowarzyszenia jest 268 członków, w grupie, których są tylko działające Parki Naukowe i Technologiczne, pochodzących z 65 państw Świata.

Miasta poniżej 500 000 zdefiniowane zostały jako małe, w przedziale 500 000 - 1 000 000 są miasta średnie, duże zaś powyżej 1 min mieszkańców.

Facts and Figures of Science..., s. 11 -12.

Jedynie 23,5% Paktów w Europie, około 19% w Azji i 75% parków w Ameryce Północnej.

Znajdującymi się w promieniu 50 km od parków.

Na podstawie opracowanych czterech form stosunków parków i uniwersytetów zdefiniowano syntetyczny wskaźnik „intensywności współpracy". Za jego pomocą zdefiniowano, iż 14% parków charakteryzuje wysoki stopień współpracy, przejawiający się istnieniem wszystkich form powiązań obu podmiotów. Istnienie trzech form charakterystyczne jest dla 25% parków, dwóch form dla 35%, jednej zaś dla 18% z nich. Najczęściej zaś w ramach podejmowanych stosunków, ich przejawem są grupy badawczo-wd rożeniowe oraz dzielenie się usługami. Zob. Facts and Figures of Science..., s. 14-16.

14