2. Podstawy teoretyczne 17
Równania filtru Kalmana w fazie predykcji są następujące
(2.21)
żk = Alk-1 + Buk-1 Ą- = aĄ-i^t + Q
oraz P*T to estymowanie stanu procesu i macierzy kowariancji a priori, Xk oraz Pk to szacowne wartości stanu kowariancji a posteriori z poprzedniego kroku, natomiast Q jest to macierz wariancji procesu.
W drugiej fazie wyznaczane jest wzmocnienie Kalmana
Kk = PkHr(HPkHT + R)~\ (2.22)
gdzie R jest to wariancja pomiaru.
Następnie dokonywana jest korekcja estymowanego stanu oraz korekta macierzy kowariancji
(2.23)
xh =xk +Kk(zk - Hxk) P„ = (I- KKH)Pk
gdzie Zk to pomiar, natomiast I to macierz jednostkowa.
Określenie położenia oraz orientacji robota względem globalnego układu odniesienia realizowane jest jako złożenie translacji oraz rotacji:
T = Trans{x, y, z) ■ Rot(9z, 9y, 6X) (2.24)
Ponieważ czujniki rejestrujące przyspieszenie i prędkość kątową robota nie są zorientowane tak samo jak układ globalny, koniecznie jest stosowne przeliczenie tych wartości. Sposób przeliczenia prędkości kątowych przedstawiono w rozdziale 2.7.
Akcelerometry umieszczone w osiach OX, OY, OZ zmieniają orientację wraz z robotem. Aby móc wykorzystać je do pomiaru przyspieszeń w układzie globalnym, konieczna jest wpierw eliminacja przyspieszenia ziemskiego, następnie przeliczenie przyspieszeń z układu lokalnego na układ globalny.
Sposób eliminacji przyspieszenia ziemskiego oraz przyspieszenia odśrodkowego, przedstawiono w pracy [12] i wygląda on następująco:
ax = Ax + Vyuiz — Vzuy + g sin 9y
ay = Ay — Vxu>z — Vzu>x — g cos 9y sin 9X. (2.25)
az = Az + Vxujy — Vyujx — g cos 9y cos 9X
Jak widać, przyspieszenie odśrodkowe zależy od prędkości przemieszczania się robota. Ponieważ badany w pracy robot kroczący porusza się z niewielką prędkością, postanowiono zrezygnować z korekcji przyspieszenia wynikającej z przyspieszenia odśrodkowego. Ostatecznie stosuje się jedynie eliminację przyspieszenia ziemskiego:
ax = Ax + g sin 9y
ay = Ay — g cos 9y sin 9X. (2.26)
az = Az — g cos 9y cos 9X