Bibliografia
• Owczarek S., Bondarowicz M.: Zabawy i gry ruchowe w gimnastyce korekcyjnej. WSiP, Warszawa 1997
• Trześmowski B : Zabawy i gry ruchowe. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1995
• Bondarowicz M.: Podstawy teorii i metodyki zabaw i gier ruchowych. Wydawnictwo AWF, Warszawa 2004
Wg Gilewicza
• Wszelkie $tany aktywności ludzi i zwierząt, w których nie możemy dopatrzyć się motywu, jakimmoze być zaspokajanie życiowych potrzeb, konieczność samoobsługi, wytwarzanie i gromadzenie dóbr, potrzeba walki lub obrony, wypełnianie ob ow i ązkóWfźewnętrane naciski.
• Przeciw staw lenie pracy i dobrowolnie podjęty sposób spędzania czasu wolnego od
lecka. Nazwa
zajęć obowiązkowy cli, celu ząś zabaw owydi czynności upatrujemy w potrzebie rozrywki i zadośćuczynień cznym skłonnościom człowieka.
Wg Huizinga
ane w obrębie pewnych, ustalonych lnie przyjęty di, lecz bezwarunk owych zyszy jej uczucie napięcia i radości oraz Z.zabawa me wiąże się żaden interes
• Dobrowolne działanie lub zajęć granic czasu i miejsca, według dob, wiążący di reguł. Cel jest w niej samej, t świadomość czegoś innego niż zwyczajne ży materialny.
Wg Okoń
• Nie należy utożsamiać zabawy z żadną z zewnętrzny di wskazuje na postawę psyduczną w jej całości i jedności. Jest to swobodna^gra, łączna gra wszystkidi władz dziecka, jego myśli, mchów fizycznydi, przez którą dziecko ucieleśnia, w foimie sprawiającej mu zadowolenie, swe własne wyobrażenia i zainteresowania.
Wg Trześmowski
• Forma działalności człowieka, występująca we wszystkich okrasa di jego życia, w której angażując się z całą pasją, pragnie znaleźć okazję do rekreacji i wypoczynku, odprężenia psyducznego i fizycznego, przyjemności i rozrywki.
l