Identyfikacja Z płcią - to akceptowane poczucie przynależności do własnej płci i realizowanie określonej roli płciowej (męskiej lub żeńskiej). Proces identyfikacji z płcią przebiega od urodzenia i powinien zakończyć się w później fazie okresu dojrzewania (kształtuje się do 8 r.ż).
Imlelińskl I Dulko (1988) - wyodrębniają następujące typy identyfikacji z płcią:
- trwała I nietrwała,
- całkowita (naśladowanie wszystkich zachowań modelowej osoby, łącznie z jej poglądami, zasadami, ideałami),
- częściowa (naśladowanie niektórych cech i zachowań modelowej osoby).4
- świadoma I nieświadoma,
- zewnętrzna (dotyczy cech zewnętrznych naśladowanej osoby) i wewnętrzna (dotyczy postaw i uczuć osoby naśladowanej).
Zaburzenia identyfikacji płciowej w dzieciństwie
• Zaburzenie zazwyczaj występuje we wczesnym dzieciństwie (zawsze przed pokwitaniem). Charakteryzuje się uczuciem utrwalonego i intensywnego niezadowolenia wraz z chęcią bycia - lub zapewnienia, że się jest osobą płci przeciwnej.
• Utrwalone zaabsorbowanie ubieraniem się i zachowaniem zgodnym z płcią przeciwną, a także odrzucenie własnej płci.
• Do tego rozpoznania nie wystarcza stwierdzenie, że u chłopców obserwuje się zachowaniem dziewczęce, a u dziewcząt zachowania chłopięce. Ten typ zaburzeń najczęściej ujawnia się w wieku przedszkolnym.
- zaburzenia genetyczne, hormonalne,
- wady budowy,
- choroby OUN,
- niezadowolenie rodziców z płci dziecka,
- wychowanie dziecka pomijające jego płeć biologiczną,
- nadmierna wież uczuciowa matki z synem,
- identyfikowanie się syna z matką,
- negatywne relacje z rodzicami,
- wykorzystywanie seksualne,
-związki kazirodcze,
- kompleksy budowy,
- rodzice tolerujący lub lekceważący zaburzenia identyfikacji płci we wczesnym wieku dziecka.