2808185356

Antropologia 19.11.2010 r.

Obrzędowość Słowiańska skupia się wokół przesileń.

Jesień, w związku pracami gospodarskimi, zrównanie jesienne było przesunięte na początek listopada, wtedy były jeszcze dobra pogoda. Po zrównaniu nie wolno było już nic robić w polu.

W zrównaniu i przesileniu mamy kontakt z duchami, którzy komunikują się z nami, spoczywał na nas obowiązek zapewnienia im dobrych warunków.

W chrześcijaństwie widać naleciałości tego w obrzędzie wizytowania grobów.

Wzywano duchy.

Ogień jest bardzo ważnym czynnikiem obrzędowym.

Podczas zrównania jesiennego przodkowie mogą się nam ukazać w postaci żebrzącego dziada, należało mu pomóc bo inaczej będzie on szkodzić.

Jak facet był już stary miał około 40 lat, mógł poprosić pana o wyjście i stawał się wtedy takim przekaźnikiem informacji. Kiedy wizytował ludzi trzeba było zapewnić mi wikt. Dziadowie byli zrzeszeni w cech. W okresie PRL zawód dziada został zlikwidowany.

Słowiańskim zwyczajem było noszenie jedzenia na groby, albo wylewało się wódkę na grób, te zwyczaje są jeszcze spotykane w prawosławiu.

Nie zabijamy zwierzyny która może się nam ukazać np. wilk albo niedźwiedź.

Po św. Marcinie nie ma już prac polowych. Święto św. Marcina, było okazja do wróżb pogody.

Obrzędy związane z czasem przed adwentem (andrzejki i katarzynki) poświęcone było za mąż pójściu. Która zostanie udziobana przez gęś ta pierwsza będzie miała męża. Losowanie figurek. Losowanie karteczek.

Przesilenie zimowe 22.XII.

•    Wcześniej świętowano Boże Narodzenie później, ale przeniesiono je aby wyplewić święta pogańskie. Pozostałością pogańską jest np. chodzenie na cmentarz przed wigilią.

•    Nakrywanie dla niezapowiadanego gościa wiąże się z zwyczajem miejsca dla przodka.

•    Wigilia i pierwszy dzień świąt była bez alkoholu, potem już był alkohol.

•    Grzyby były uznawane za roślinę związaną z tamtym światem, jedzenie pozwalało dać kontakt. Tak samo mak.

■ Nie szyto i nie pleciono, by nie zapleść duszy.

•    Uznawano zimę za koniec życia, dlatego już na jej początku rozpoczynano obrzędy które miały przywoływać wiosnę (przynoszono do domu wiecznie zielona gałąź, potem choinka).

•    Przynoszono do domu snopki siana, stąd w tradycja sianka pod obrusek.

•    Zwyczaj strzelania z łyżki potrawami w sufit (przyklejona potrawa gwarantuje pomyślność).

•    Na niżu polskim nie było 12 potraw, zazwyczaj ich liczba była nieparzysta.