3223515644

Poznanie jako przypominanie sobie

(ANAMNEZA)

Najważniejsze jest jednak dla Platona to, co dzieje się z duszą wtedy, gdy nie jest powiązana z ciałem. Wtedy bowiem bezpośrednio obcuje ze światem idei, światem pojęć ogólnych, które stanowią wzory wszelkich rzeczy istniejących w świecie materialnym. Dusza może „widzieć” te abstrakcyjne przedmioty, a więc też poznawać tę prawdziwą rzeczywistość bezpośrednio, nie poprzez żmudne rozumowania czy zawiłe analizy. Jednak taka komfortowa sytuacja przysługuje jedynie duszy, która nie powiązana jest z ciałem. Upadek duszy oznacza połączenie jej z ciałem a to jest dla duszy tak dużym wstrząsem, że zapomina ona prawie wszystko z tego, co widziała w świecie idei.

Poznanie jest więc przypominaniem sobie tego, co zostało przez duszę (umysł) zapomniane, jest to używając terminu greckiego anamneza. Przypominanie jest przede wszystkim pracą umysłu, jako że świat materialny jest jedynie marnym odbiciem prawdziwego świata idei. Drogą prawdziwego poznania jest więc ćwiczenie umysłu, uprawianie nauk abstrakcyjnych takich, jak matematyka.