3443174985

Literatura i jej główne cechy:

>    Anonimowość - średniowieczny artysta był anonimowy, ponieważ nie tworzył swoich dzieł dla ziemskiej sławy, ale na chwałę Bożq (ad maiorem Dei gloriom - „ku większej chwale Boga”).

>    Alegoryzm - posługiwanie się alegorią. (Alegoria - chwyt artystyczny w formie obrazu posiadający dwie płaszczyzny znaczeniowe: dosłowną i ukrytą. To ukryte znaczenie jest tylko jedno i można się go domyśleć w przeciwieństwie do symbolu, który ma wiele ukrytych znaczeń).

>    Dydaktyzm - zadaniem literatury średniowiecznej było propagowanie wzorców osobowych i przez to spełnianie funkcji wychowawczej. Najczęściej jednak autorzy podejmowali tematy religijne (teocentryzm)

>    Dwujęzyczność - literatura średniowieczna tworzona była głównie w języku łacińskim - był to język uniwersalny, język Kościoła, ludzi wykształconych. Języki narodowe uważane były za niedoskonałe., dlatego nie mogły poruszać spraw ważnych (np. teologicznych). U schyłku średniowiecza w miarę kształtowania się języków ojczystych, zaczęło rozwijać się piśmiennictwo rodzime.

>    Rękopiśmienność - książki średniowieczne miały postać kodeksów. Były one przepisywane i zdobione ręcznie przez mnichów. Zdobienia takie nazywano iluminacjami.

Opracowano na podstawie:

Kultura średniowiecza. W: u. Jagiełło. R. Janicka-Szyszko. M. Steblecka, Język polski. Podręcznik. Wyd. Operoa

Gdynia 2007. s. 172-174.