Służbą zaopatrzenia w przedsiębiorstwie nazywa się zespól komórek organizacyjnych, którego zadaniem jest zaspokajanie potrzeb materiałowych przedsiębiorstwa.
Do zadań służby zaopatrzenia należą:
• Ustalanie ilości i wartości materiałów potrzebnych do wykonywania zadań gospodarczych,
• Organizowanie dostaw materiałów do przedsiębiorstwa przez ich zamawianie i zakup, prowadzenie gospodarki zapasami materiałów przez ich przechowywanie i wydawanie,
• Sporządzanie sprawozdań z dostaw i rozchodu materiałów.
Realizacja podstawowych celów gospodarki materiałowej związanych z optymalizacją efektywności gospodarowania, tj. zmniejszania kosztów zużycia materiałów, kosztów utrzymania zapasów oraz kosztów związanych z przepływem materiałów, wymaga stosowania w systemie zarządzania przedsiębiorstwem odpowiednich mechanizmów ekonomiczno-finansowych.
Zapotrzebowanie na materiały nie pokrywa się z ich zużyciem produkcyjnym, co wynika z posiadania przez przedsiębiorstwo zapasów materiałowych. Zadaniem oraz przeznaczeniem tych zapasów jest zapewnienie ciągłości i rytmiczności procesów produkcyjnych. Z tego względu nie mogą być one dowolne, ale wynikać muszą z możliwości zaopatrzeniowych, potrzeb produkcyjnych i pojemności magazynów.
W przedsiębiorstwie przemysłowym występuje zazwyczaj bardzo wiele pozycji materiałowych, z tym że ich udział w ogólnej wartości zapasów materiałowych jest bardzo zróżnicowany. Z tego względu wskazane jest, aby przedsiębiorstwo koncentrowało uwagę na magazynowaniu zapasów najważniejszych.
Planowanie zaopatrzenia w czasie- dopasowanie potrzeb materiałowych i terminów dostaw do odpowiednich faz procesu produkcyjnego, a nie ograniczanie się tylko do zaplanowania potrzeb materiałowych i jednorazowe zamówienie ich na cały proces produkcyjny określonej ilości wyrobów.
Ten problem pomaga rozwiązać tzw. polityka zakupów metodą ABC.
Analiza ABC jest jednym z narzędzi służących podziałowi - klasyfikacji na grupy, wobec których należy stosować odmienne polityki odnawiania zapasów. Analiza ABC polega na wyodrębnieniu z rozpatrywanego zbioru materiałów lub towarów trzech grup (A, B, C) mających określone udziały - zazwyczaj jest to 80/15/5 % - zgodnie z przyjętym kryterium. Kryteria te mogą być różne: wartość obrotu, marża, wartość zapasu, a także - przydatne w gospodarce magazynowej - wielkość i częstość pobrań.
Zastosowanie reguły 80/20 w biznesie jest zasługą amerykańskiego inżyniera i eksperta w dziedzinie zarządzania Josepha Jurana. Przeniósł on na grunt biznesu spostrzeżenia Vilfredo F. D. Pareto i nazwał tę zasadę jego imieniem. Pareto, włoski ekonomista i socjolog, długoletni profesor uniwersytetu w Lozannie, zauważył, że 80% dochodu trafia w ręce 20% obywateli.