2808184771

Bezrobocie

Problematyka bezrobocia i zatrudnienia od dawna przyciąga uwagę teoretyków i polityków gospodarczych. Jest jednym z kluczowych problemów współczesnego kapitalizmu. Stało się jasne, że zjawisko jest poważnym problemem społecznym i ekonomicznym o wielu negatywnych konsekwencjach dla gospodarki jako całości i bezrobotnych osób. Nie tylko oznacza ono bowiem niewykorzystane części siły roboczej i niższą produkcję, ale również pogorszenie poziomu życia osób bezrobotnych, frustrację, i niezadowolenie i rozwój niekorzystnych zjawisk społecznych.

Reakcją teorii ekonomii na ten kryzys była teoria J.M. Keynesa, który podjął próbę wyjaśnienia mechanizmów powstania bezrobocia oraz sposobów jego zwalczania. Podkreślając możliwość utrzymywania się bezrobocia w wolnorynkowej gospodarce, Keynes podważył zarazem zakorzeniona głęboko wiarę w sprawie funkcjonowanie wolnego rynku, stanowiącą podstawy kanon teorii klasycznej i neoklasycznej.

Aby dobrze scharakteryzować zjawisko bezrobocie trzeba najpierw opisać czym jest bezrobocie, przedstawić klasyfikacje, a na końcu przyczyny.

W Polsce bezrobocie pojawiło się w 1990 roku.

W latach 1990 - 1998 zjawisko bezrobocia kształtowało się następująco:

Lata Bezrobocie w Tysiącach

1990    1126,1

1991    2155,6

1992    2509,3

1993    2889,6

1994    2838

1995    2628,8

1996    2359,5

1997    1826,4

1998    1831,4

POJĘCIE BEZROBOCIA

BEZROBOCIE - zjawisko społeczno - ekonomiczne, które polega na pozostawaniu bez pracy pewnej części ludności w wieku produkcyjnym, gotowej do jej podjęcia na typowych warunkach istniejących w gospodarce. Ekonomia neoklasyczna źródeł bezrobocia szuka w różnych ograniczeniach mechanizmów rynkowych. Przedstawiciele szkoły keynesowskiej uważają zaś, że bezrobocie jest konsekwencją pełnej swobody na rynku, która powoduje, że nie dostateczny jest popyt na towary i zmusza to producentów do obniżenia produkcji oraz zatrudnienia. Aktywna polityka państwa zmierzająca do redukcji bezrobocia polega na wykorzystaniu instrumentów fiskalnych i pieniężnych w skali mikroekonomicznej, sprowadza się zaś m.in. do organizowania szkoleń zawodowych dla bezrobotnych, poszerzania usług świadczonych przez biura pracy,