5020057826

Analiza map synoptycznych

Meteorologów intoesują procesy atmosferyczne o różnych skalach przestrzennych i czasowych. Mogą oni na przykład badać procesy zachodzące wewnątrz małej objętości powietrza otaczającego rosnące zboże. Stosują wtedy spec jalne techniki badania tego problemu mikroskal owego. Mogą oni również zajmować się badaniem procesów oddziakijących na większym obszarze Procesy mezoskalawe, takie jak bwze i trąby, często bada się za pomocą obsowacj i radarowych czy elektronicznych, odpowiednich do szczegółowych badaó układów pogody tego rodzaju. Inni meteorolodzy badają duże cyklony (niże), anty cyklony (wyże) i inne układy oddziałujące na pogodę nad kontynentami i oceanami. Do poznania procesów w skali synoptycznej konieczne są dane z dużej części obu półkul i z odpowieebiej liczby poziomów w almosfaze Współcześni meteorolodzy uważają za pożądane informacje z całej atmosfery. W tym celu Światowa Organizacja Meteorologiczna powołała Światową Służbę Pogody (World Weatber Watch - WWW).

Aby umożliwić badania i interpretację danych w skali synoptycznej, wszyscy obserwatorzy meteorologiczni w różnych częściach świata dokonują swych obsorwacji jednocześnie. Depesze meteorologiczne są następnie wysyłane do dużych ośrodków meteorologie znych, gdzie informacje te są nanoszone na mapy synoptyczne.

Rodząje map synoptycznych

Do analizy danych meteorologicznych, zarówno przyziemnych, jak i z górnych poziomów atmosfery stosuje się różnego rodzaju mapy synoptyczne. Niekiedy obserwacje ze wszystkich stacji są odnoszone do t ego samego poziomu lub wysokości i dane są rysowane na mąpie stałego poziomu. Najpowszechniej stosowaną mapą stałego poziomi jest mapa synoptyczna doba (na kerfakn poziomie morza).

Do analizy informacji o atmosferze swobodnej, zwykle wygodniejsze są dane otrzymywane z takich punktów atmosfery, w których ciśnienie ma określoną wartość. Obserwacje meteorologiczne na przykład mogą być uzyskane z punktów, w których ciśnienie jest równe 500 hPa. Dane są następnie nanoszone na mapę o stałym ci&iieniu. Do analizy procesów zachodzących w okolicach Jodkowej troposfery meteorolodzy często używają mapy synoptycznej 500 hPa.

Po naniesieniu danych na mapę synaptyczną są one analizowane graficznie! W ten sposób uzyskuje się analizę mapy synoptycznej. Na analizowanych mapach synoptycznych można dostrzec charakterystyczne układy. _

Mapa synaptyczne doba (na średnim posianie marsa)

Pierwszymi mapami synoptycznymi były mapy ikazujące rozkład ciśnienia atmosferycznego na średnim poziomie morza. Ciśnienie na średnim poziomie morza w danej chwili maże być określone dla dużej liczby pu nktów. Wartości te mogą być wykreślane na mapie synoptycznej dolnej. Linie łącząca miejsca o jednakowym ciśnieniu nazywa się izobarami- Izobary są zwykle rysowane co 2 hPa. Po analizie mapy synoptyczną na tredbim pazia mie morza można ujrzeć różnorodne układy cikńenia.

Na mapę synoptyczną dobą nanosi się również dane obserwacyjne o pogodzie. Na takiej mapie są przedstawiane: temperatura, wiatr przyziemny, aktuaba pogoda, rodzaje chmur itp. Informacja ta pozwala meteorologom śledzić rozwój pogody i lokalizować f ronty. Przeanalizowane mapy synoptycznedolne przedstawiają zarówno cifcńeoi^ jak i układy frontów. _

Układy izobar na mapach dolnych

Niektóre układy izobar są bardzo złożone. Jednakże wszystkie są kombinacją prostych układów podstawowych, często występujących na dolnych mapach synoptycznych. Dla prostoty układy ciśnioiia przedstawia się w postaci dość symetrycznej. Każdy podstawowy układ ciśnienia ma typowe dla siebie charakterystyka pogody. Umożliwia to meteorologowi idoityfikaęję Układów. _

Anlycyłdony I kliny wysokiego ciśnienia

Obszar wzgjęebie wysokiego ciśnienia atmosferycznego nazywa się wyżem lub antycyk łonem. Największe ciśnienie występuje w jego centrum, otoczonym jedną bb kilkoma zamkniętymi izobarami W pobliżu cemtru rn wyżu zwykle panuje ładna pogoda i występują słabe wiatry.

Na póle uli północnej cyrkulacja powietrza w wyżu ma kierunek zgodny z ruchon wrieazówek zegara. Na półkuli południową jest odwrotnie, powietrze przonieszcza się w kierunku przeciwnym do ruch wskazówek zegara Siły tarci a w pobliżu powierzchni Ziemi powodują jednak odchylenie wiatru lekko na zewnątrz izobar. Klin wysokiego ciśnienia jest wydłużanym obszarem podwyższonego ciśnienia Uwidacznia się poprzez zaokrąglone izobary rozciągające się na zewnątrz anty cyklonu, co urn ażliwia wydzielanie osi klina Ciśnienie w punkcie leżącym na osi klina jest względnie wyższe oiżw sąsieebich punktach po obu stronach osi..

Niże i zatoki

Obszar względnie niskiego ciśnienia jest nazywany niżem bb depresją. Najniższe ciśnienie występuje w centrum układu i jest zamknięte przez jeebą lub więcej zamkniętych izobar. Układ tego typu jest nidc iedy zwany cyklonem. Tak się nieszczęśliwie składa, że w mowie potocznej ta nazwa jest często stosowana do określenia specjabego typu pogody burzową połączoną z silnymi wiatrami. Natomiast w niżu sQne wiatry występu ją często, lecznie jest to regula.

Na półculi północną cyrkulacja w układzie niskiego cishitnia odbywa się w kierunku przeciwnym do niebu wskazówek ząpra. bb półkuli południową ruch jest odwrotny, zgodny z ruchem wskazówek zegara. W pobliżu powierzchni Ziemi siły tarcia powodują odchylenie kierunku