Funkcje mowy w widowisku teatralnym
Fenomenologiczna koncepcja teatru - Roman Ingardena i Deitricha Steinbecka.
1957 - O funkcjach mowy w widowisku teatralnym.
Ingarden wyróżnia trzy zjawiska:
tekst dramatyczny, sztuką teatralną i spektakl - nie tożsame ze sobą. wraca uwagą na intencjonalny charakter tych bytów - istota każdego z nich jest określona
przez wolą, intencją uczestniczących w tworzeniu spektaklu, sztuki teatralnej czy tekstu
dramatycznego osób. Jest to bliskie koncepcji Raszewskiego - że teatr, jest wypadkową
działania aktorów (w oparciu o tekst dramatyczny) oraz widzów z ich
możliwościami
percepcji teatru.
Sztuką teatralną (i spektakl) ujmuje jako tak zwany przypadek graniczny (pomiądzy literaturą a innymi rodzajami sztuk):
Podwójna
W dmmade („do czytania”) są dwa różne teksty: „tekst? główny tizn. słowa i zdania wypowiadane przez osoby przedstaw ii one oraz tekst poboczny {Nelmtent — didaskalia), informacje udzielane przez autora. Przy wystawieniu w teatrze odpada [...] tekst poboczny jako tekst. Zatem odpada również [...] podwójna projekcja stanów rzeeasy, n zdania stanowiące tekst, główny przestają należeć do przedmiotów przedstawionych przez tekst poboczny i tracą charakter „stania w cudzysłowie”. Funkcję, intencjonalnego wyznaczania, którą spełnia w czytanym dramacie tekst poboczny, pm-jmują w widowisku teatralnym pewne realne przedmioty w sposób określony nkwalifikowane i w odpowiednich wyglądach się zjawiające, ale co do swej indywidualności nie określone jednoznacznie. Przedmioty te (‘aktorzy’ jak się zwykle mówi)
Podwójna konkretyzacja, dopełnianie intencjonalnego charakteru poszczególnych zjawisk.