7511507107

Rozwój społeczny człowieka obejmuje zmiany w aktywności, dążeniach i celach jednostki, ujawnianych w jej interakcjach ze środowiskiem społecznym. Jest on w znacznym stopniu uwarunkowany kulturowo, czyli wyznaczają go normy i wzorce akceptowane w grupach społecznych, w których jednostka wzrasta i które współtworzy. Doświadczenia, o które wzbogaca się jednostka podejmując i wypełniając zadania właściwe dla okresu wczesnej dorosłości(wybór współmałżonka, założenie rodziny i podjęcie pracy zarobkowej), mogą sprzyjać jej dalszemu rozwojowi. Jednym z głównych zadań wczesnej dorosłości jest założenie rodziny. Jednym z bardzo ważnych zdarzeń życiowych doświadczanych w tym okresie, jest zawarcie związku małżeńskiego. Tym samym człowiek wkracza w nowe role społeczne: współmałżonka, a następnie rodzica. Jak już wspomniano, wypełnianie obowiązków wynikających z tych ról wymaga od jednostki osiągnięcia pewnego stopnia dojrzałości przejawiającej się np. umiejętności nawiązywania intymnych związków, zdolnością do podejmowania samodzielnych decyzji, czy odpowiedzialnością za drugiego człowieka. Role rodzinne mogą stymulować dalszy rozwój. Rodzina jako środowisko rozwoju każdej tworzącej jej jednostki, jednocześnie sama podlega zmianom pod wpływem rozwoju tych jednostek.

Aktywność człowieka dorosłego koncentruje się wokół pracy. Osiągnięcie 16 roku życia uprawnia do podjęcia pracy zawodowej. Zwykle jednak jej rozpoczęcie poprzedza drugi okres przygotowania do zawodu czy zdobywania doświadczenia. Dorosłość utożsamiana jest przez niektórych badaczy z podjęciem pracy zawodowej. Świadczy to bowiem o samodzielności jednostki i daje szansę uzyskania niezależności ekonomicznej, a także wymaga odpowiedzialnej postawy wobec obowiązków i działań wynikających z przyjętej roli zawodowej. Podjęcie aktywności zawodowej wiąże się tez z poszerzeniem kręgów życia społecznego, wyjściem poza środowisko rodzinne czy najbliższych przyjaciół. Praca zawodowa podejmowana jest nie tylko ze względu na to, że stanowi źródło utrzymania, ale także dostarcza osobistej satysfakcji i sprzyja rozwojowi nowych interakcji społecznych. Dorośli w poszczególnych okresach życia, ujawniają różne postawy wobec pracy. Młodzi dorośli zainteresowani są rozwojem kariery zawodowej, podczas gdy w okresie średniej dorosłości ważna jest stabilizacja zawodowa. D.E. Super biorąc pod uwagę stopień zaangażowania w aktywność zawodową wyróżnia następujące stadia rozwoju zawodowego:

1.    Stadium eksploracji- gdy jednostka przymierza się do ról zawodowych.

2.    Stadium stabilizacji- gdy po dokonaniu wyboru, znajduje trwałe miejsce i pole działania zawodowego. Można tutaj zaobserwować proces adaptacji do warunków pracy, a następnie wzmożoną aktywność zawodową. Zmiany techniczne, oraz społeczno-ekonomiczne obserwowane we współczesnym świecie modyfikują nieraz przebieg aktywności zawodowej w tym stadium, często bowiem po osiągnięciu pewnego stopnia stabilizacji zawodowej dorosły zmuszany jest do zmiany rodzaju pracy.

3.    Stadium zachowania status quo- odznacza się dążeniem do utrzymania uzyskanej pracy zawodowej.

4.    Stadium schyłkowe- w którym następuje wycofanie się aktywności zawodowej i angażowanie w inne formy aktywności.