1105140677

KARALNOŚĆ:

-    Wszystkie rodzaje sprawstwa w tych samych granicach

-    Art. 19§l-2, art. 22§l-2 KK - karalność podżegania i pomocnictwa

-    Art. 20 KK - nieodpowiedzialność za ekscesy współdziałającego

Jak odróżnić pomocnika od współsprawcy? Np. gdy dwie osoby kogoś gwałcą, a trzecia pilnuje drzwi -jest pomocnikiem, czy współsprawcą? Tak naprawdę nie ma to zasadniczego znaczenia, bo za pomocnictwo jest taki sam wymiar kary (i sąd nie ma obowiązku nadzwyczajnego złagodzenia) Teoria formalnoobiektywna - nacisk na to, czy sprawca wypełnił znamiona przestępstwa. Jak wypełnił, to jest współsprawcą. Ale nie wiadomo, czy ma wypełnić wszystkie, czy tylko niektóre znamiona. Ale gdyby miał wypełnić wszystkie, to kłóciłoby się to z definicją współsprawstwa. Raczej nie stosuje się tej teorii

Teoria subiektywna - badanie animus auctoris (sprawca uważa czyn za swój). Najbardziej popularna teoria

Teoria materialnoobiektywna - badanie zaangażowania sprawcy w przestępstwo, jak istotny był wkład w przestępstwo? Teoria rzadko stosowana, bo jest ocenna i brak ustawowych kryteriów ocen Teoria mieszana - autorstwa Gardockiego, połączenie dwóch pierwszych teorii: najpierw badamy, czy osoba wypełniła znamiona. Jeśli wypełniła, jest współsprawcą. Jeśli nie wypełniła, to badamy dalej - czy osoba uważała czyn za swój. Jeśli tak-współsprawstwo, jeśli nie - pomocnictwo.

Art. 21§1 KK- okoliczność osobista - np. wiek, recydywa itp. Cechy osobiste są albo nie są znamionami przestępstwa, mogą mieć wpływ na złagodzenie lub zaostrzenie kary, cechy osobiste nie przenoszą się na współsprawcę

21§2 KK - wyjątek od powyższej zasady: znamię będące cechą osobistą tworzy typ kwalifikowany. Przepis odnosi się do współdziałających - gdy wiedzą o tej szczególnej cesze współdziałającego, to odpowiadają z typu kwalifikowanego. Np. jeżeli ojciec idzie z sąsiadem na ryby i obaj wrzucają dziecko do wody, to sąsiad też odp z art. 160§2.

21§3 KK- wobec sąsiada można nadzwyczajnie złagodzić karę (np. jak ma bardzo nieznaczną rolę w przestępstwie)

Art. 24 KK - prowokacja - podżeganie kwalifikowane celem spowodowania post. Karnego przeciwko osobie podżeganej. WYŁĄCZENIE art. 22 i 23 - ustawodawca b. negatywnie ocenia prowokację. Prowokator odp zawsze tak, jakby prowokowany popełnił przestępstwo, w dodatku wyłączono czynny żal

Prawo do prowokacji mają różne służby mundurowe w różnym zakresie (Policja, CBA, Służba Celna). Dozwolona prowokacja musi ZAWSZE WYNIKAĆ Z USTAWY. Muszą być enumeratywnie wyliczone przestępstwa, do których prowokacja jest dozwolona, np. handel bronią, ludźmi, narkotykami. Prowokacja jest możliwe WYŁĄCZNIE dla potwierdzenia wcześniej posiadanych informacji. Przekroczenie granic prowokacji jest przestępstwem - art. 231 KK

Koncepcja owoców zatrutego drzewa (prawo anglosaskie) - dowód uzyskany nielegalnie nie może być wykorzystany w postępowaniu. W Polsce nie ma tak szerokiego zakazu dowodowego, np. jak ktoś słucha zeznań uzyskanych nielegalnie, to może później sam zeznawać (dowód pośredni)

14