1419577084

AIHLN/OJM vol. 39/2013 ISSN 1505-2192

Łukasz Młyńczyk

Instytut Politologii Uniwersytet Zielonogórski

POLITOLOG W „SPORZE” Z METODĄ. Q17AS/-BADACZ A Ql/AS/EKSPERT

WPROWADZENIE

BADACZ POSZUKUJĄCY ARGUMENTÓW na rzecz przyjętych założeń może te ostatnie również kreować lub celowo doprecyzowywać. Wymaga to stopniowego przejścia z pozycji czysto naukowych na ąuasi-naukowe (eksperckie), co prowadzi do wyizolowania funkcji, a bardziej kształtu i formy badanej rzeczywistości społecznej, gdzie ludziom zaczyna się przypisywać metaaktywność, rozumianą jako stan pozornie niewystępujący przed badaniem. Proces naukowych dociekań może pośrednio, wskutek obecności reprezentanta świata nauki, stymulować przedmiot badań. Natomiast początkowo nie sposób rozstrzygnąć, czy to stan pożądany, czy jedynie skutek uboczny. Poprzez pojęcia „metaaktywności” oraz „ąuasi-ekspert/ badacz” zostają wyjaśnione kryteria, które umożliwiają powstanie wieloelementowego narzędzia badawczego w naukach politycznych.

METODA DLA POLITOLOGÓW

Problem pojawia się w momencie, kiedy badacz jest zmuszony uzmysłowić sobie fakt, że metoda jest elementem świadomego zmierzania do jakiegoś celu, tzn. poznania naukowego. Sednem tego postępowania jest przeprowadzenie badania, mającego poza funkcją teoriotwórczą, dać czytelny dowód na to, że dane zjawisko możemy zbadać. O ile ważne z oczywistych względów musi być to, co chcemy zbadać, o tyle równie ważne staje się uzmysłowienie, jak (a właściwie czy) można to badać. Chodzi zatem o twierdzenie, że poprzez znajomość i zastosowanie metod możemy sądzić, iż opisywana rzeczywistość została zbadana z zastosowaniem