1841899767

183

SPRAWOZDANIA I INFORMACJE

Postanowiono ponownie zwrócić się w tej sprawie do Komisji Planowania.

*

A oto z kolei preliminaż budżetowy Polskiej Agencji Prasowej na 1964 r.:

Przy dochodach Agencji ustalonych na 60.4 min zł uzyskała ona nadwyżkę nad wydatkami — 6.220 tys., którą wpłaci do budżetu.

W porównaniu do 1963 r. projekt przewiduje wzrost dochodu o 336 tys. zł, a wzrost wydatków o 1.316 tys. zł spowodowany głównie powiększeniem nakładów na zakup części zamiennych do urządzeń technicznych (zakup sprzętu i urządzeń za 3,5 min zł). Równocześnie nastąpi zmniejszenie wydatków osobowych i niewielka redukcja zatrudnienia.

Z wypowiedzi red. nacz. PAP Michała Hofmana:

Przewidywane inwestycje podyktowane są koniecznością unow^rocześnienia sprzętu do odbioru i nadawania informacji, co, jak wykazały doświadczenia, daje państwu poważne oszczędności dewizowe. Np. dzięki zakupowi i uruchomieniu w PAP nowoczesnej aparatury do powielania MSZ oszczędza ok. pół miliona rubli dewizowych na wydawnictwach zagranicznych. Podobnie — przystosowanie ośrodka radiowego PAP w Zegrzu do odbioru fotografii przynosi RSW „Prasa” oszczędności 30—40 tys. dolarów rocznie, gdyż przesyłanie fotografii drogą radiową jest tańsze niż drogą kablową.

(r)

Tele-AR

Od około 2 lat działa założona w lutym 1962 komórka redakcyjna Agencji Robotniczej, która wyszła naprzeciw rozwojowi telewizji, organizując służbę reporterską dziennikarzy na potrzeby telewizji. Wzorem agencji zachodnich, które utworzyły specjalne działy telewizyjne, powstał Serwis Filmowo-Telewizyjny Agencji Robotniczej, w skrócie: Tele-AR, pierwsza tego typu redakcja w krajach socjalistycznych.

Tele-AR oparł swą działalność na prostym pomyśle: zachęcić dziennikarzy, korespondentów i reporterów", którzy podróżują po świecie i piszą do prasy, by równocześnie utrwalali swe wrażenia na taśmie filmowej. Następnie pomóc im w" stworzeniu tego nowego warsztatu pracy. Taki dziennikarski reportaż filmowy, oczywiście bez aspiracji filmu artystycznego, ale oczywiście dobry, interesujący, jest przez telewizję poszukiwany, jako typowa dla telewizji forma reportażowa.

Tele-AR nawiązał kontakty z dziennikarzami podróżującymi po świecie i zorganizował kilka kursów operatorskich, zapoznając ich z zasadami obsługiwania 16-milimetrow^rej kamery amatorskiej. Przeszkolono około 60 dziennikarzy. W ciągu 1962 r. Tele-AR wyprodukował 24 reportaże filmowo-telewizyjne, w 3 963 r. — ponad 40. Wśród autorów są: Olgierd Budrewicz, Wojciech G i e ł-żyński, Tadeusz Jackowski, Kazimierz Dziewanowski, Władysław S 1 i w k a - S z c z e r b i c, Juliusz Gro-d z i ń sk i.

Zdaniem dziennikarzy, którzy podjęli tę inicjatywę, praca z kamerą filmową daje im nie tylko wiele satysfakcji w tej now^rej dziedzinie pracy reporterskiej, ale pomaga w samej pracy dziennikarskiej. Daje ostrzejsze widzenie spraw, zmusza do głębszego poznania problemów", którymi dziennikarz się zajmuje.

Na pewno nie łatwe i nie zawsze udane będą te pienvsze doświadczenia, ale można sobie wyobrazić jak bardzo atrakcyjne dla każdego rasowego dziennikarza. O ileż bogatsze środki wyrazu daje taśma filmowa w porównaniu z magnetofonowy. A przecież już ta ostatnia, wprowadzona do technicznego wyposażenia warsztatu dziennikarskiego, otworzyła ogromne i nowe możliwości.

Praca nad zorganizowaniem Tele-AR-u, komórki redakcyjnej zupełnie nowego typu, nie była łatwa. Materiał filmowy dostarczony przez dziennikarza wymaga opracowania reżyserskiego, dźwiękowego, zaopatrzenia w komentarz itd. Ale już pierwsze wyniki pracy Tele-ARu okazały się owocne. 14 tematów" filmowych przedstawionych przez Tele-AR poza konkursem na III Ogólnopolskim Festiwalu Filmów" Krótkometrażo-wych spotkało się z życzliwym przyjęciem i zostało zakupionych przez przedstawicieli wytwórni zagranicznych.

Filmami Tele-ARu zainteresowała się nie tylko telewizja, w której znalazły one bardzo wdzięcznego widza, ale także „Filmos”, zakupując krótkometrażow^re filmy dokumentalne, a ponadto różne instytucje pozafilmowe np. zajmujące się naszym handlem zagranicznym.

(k)